Transparantiebeleid: Dit artikel kan affiliate links bevatten. Als u op één van deze links klikt kan robbydeletter.com een commissie krijgen, zonder dat het u iets meer kost. Op deze manier kan u mij steunen, zodat ik gratis advies kan blijven geven.
Het inflatoire spook rijst voor de zoveelste maal op. De kosten voor energie, wonen, brandstof, voeding en kleding stijgen zo hard, dat de modale burger niet langer in zijn levensonderhoud kan voorzien. Inflatie is het gevolg van het kapitalistisch regime, althans voor de onderdanen ervan. Als de prijzen van grondstoffen stijgen, rekenen bedrijven deze kosten aan de consument door, die op zijn beurt meer zal moeten verdienen , om dezelfde levensstijl te kunnen handhaven. Maar wat als Jan Modaal niet langer zijn kosten kan betalen?
Hoe ontstaat inflatie?
Inflatie ontstaat wanneer regeringen geld blijven drukken, waar geen waarde tegenover staat. Men kan een bedrijf in één miljard aandelen opsplitsen, maar als de waarde van dat bedrijf slechts tienduizend euro bedraagt, zal de waarde van de aandelen navenant zijn. Hoe meer aandelen dat bedrijf blijft aanmaken, hoe lager de waarde van ieder afzonderlijk aandeel zal zijn. Vooruitstrevende bedrijven kopen aandelen op, om ze daarna te vernietigen. Zodoende zal niet alleen aan elk aandeel een grotere waarde worden toegekend, maar zullen de dividenden voor de resterende aandeelhouders vergroten.
De regeringen van de wereld doen net het omgekeerde. In tegenstelling tot het vooruitstrevende bedrijf, verkiezen zij om geld te blijven drukken. Wat je vandaag met 1 euro kan kopen, zal je morgen 1,10 euro kosten, wat op zich nog doenbaar lijkt, tot deze inflatoire spiraal zich op korte tijd blijft vermenigvuldigen. Dan komt de middenklasse in de problemen en kan de gewone burger zijn energiefactuur niet meer betalen.
De loonindexering volgt, ook al kunnen deze kruimels de inflatie nooit bijbenen. Bedrijven zullen de gestegen loonkosten aan diezelfde consument doorrekenen. De inflatie laait verder op en mensen klagen steen en been over de woekerprijzen. Als de media genoeg aandacht aan de inflatie schenkt, komt de regering in actie. De maatregelen die zij treffen dekken vooral de armste laag van de bevolking, waardoor de middenklasse wederom verarmt. Tenslotte komen de centrale banken op de proppen. Zij, die in eerste instantie de oorzaak van de inflatie zijn, komen met de enige oplossing die ze kennen. De rente wordt verhoogt, waardoor de economie afkoelt of in het slechtste geval in een recessie zal belanden. Beurzen reageren op hun beurt met bloedrode cijfers, waardoor een algemeen gevoel van decadentie ontstaat.
Drogredenen die de geldontwaarding zouden moeten verantwoorden
Natuurlijk ontkennen regeringen en centrale banken dat zij de inflatie in de hand werken. Dit corrupte systeem dient slechts een kleine groep kapitalisten. Zolang mensen blijven geloven dat oorlogen en zogezegde voorraadtekorten algeheel verantwoordelijk zijn voor de inflatoire bubbel, verrijken de kapitalisten zich, met het geld van het gewone volk.
Als je datzelfde volk ondertussen zoveel mogelijk laat lenen, blijft de economie als een raket omhooggaan. Het massale spaargeld dat op de depositorekeningen van modale burgers staat, wordt door de inflatie aan een hogere rente, terug aan diezelfde burgers uitgeleend.
Banken en staten zijn de grote winnaars en er schieten nog maar weinig mogelijkheden over, om je zuurverdiende centen veilig te stellen. Zolang het volk de drogredenen blijven geloven is er niets aan de hand. Als we daarenboven de massa blijven voorliegen – dat het kapitalistisch systeem iedereen ten goede komt en dat ook zij aan de top van dat systeem kunnen staan – lachen de rijken in hun vuistje.
Inflatie zorgt voor meer ongelijkheid
Als de afstand tussen de financiële klassen van een maatschappij groter wordt, krijg je meer ongelijkheid. Mensen met een bedrijfswagen, zonnepanelen, een vastrentende hypotheek en een groot aandelenpakket voelen namelijk minder hard de inflatiepiek, dan mensen die voor hun woonst en levensonderhoud van derden afhankelijk zijn.
Hierdoor zullen laatstgenoemden de inflatie niet alleen het hardst voelen, maar zullen zij minder geld overhouden om te sparen of te beleggen, laat staan om het terug in de economie te pompen. De financieel onafhankelijken winnen wederom, daar zij niet persoonlijk worden belast.
Voor elke euro die zij winnen, is er iemand anders die een euro verliest. Spijtig genoeg kunnen voor een bepaald publiek een paar euro’s , het verschil tussen een normaal en armzalig leven betekenen. Als de rijken hun stapel cash vergroten, zal dat ongetwijfeld tot meer schaarste leiden. Er ontstaat een algemeen gevoel van deprivatie, wat op zijn beurt, depressie en psychologische problemen in de hand zal werken.
Familiedrama’s, faillissementen, scheidingen en onvolmaakte beslissingen gebaseerd op de huidige situatie komen voort uit een gebrek aan visie. De beleidsmakers van dit land hebben een verpletterende verantwoordelijkheid en toch laten ze de kleinste groep van onze bevolking – met name de rijken – over leven en dood van anderen beslissen.
Hoe kunnen we de inflatie stoppen?
Om de inflatie te kunnen stoppen, zullen we het beleid moeten omvormen. Denken dat er nooit iets kan veranderen is de grootste reden, waarom er daadwerkelijk niets zal veranderen. Indien we een manier vinden om deze pessimistische gedachten te overbruggen, zetten we een eerste stap in de goede richting. Sommigen beweren dat de herverdeling van rijkdom een substantiële invloed op onze maatschappij zou kunnen hebben, maar dat effect zou niet lang duren.
Succesvolle mensen zijn niet zomaar succesvol geworden; Zelfs erfgenamen van rijken hebben de kennis van vermogensbeheer nodig om rijk te kunnen blijven. Hoelang volgen we het regime van de sterkste schouders al niet? Het is tijd voor een nieuw toekomstproject, waarbij we de verschillende economische structuren gaan evalueren.
Niet alleen voor de huidige gemeenschap, maar voor de vele volkeren die na ons zullen komen. We hebben een nieuw perspectief nodig dat in scholen kan worden gecultiveerd. Een zienswijze gebaseerd op een meer evenwichtige verdeling van rijkdom. Als we leerlingen in scholen bewust dom houden, hopend dat ze nooit hun betovering zullen verliezen, bedriegen we het gros van de bevolking. Blijven we het exuberante leven van enkelen voeden of kiezen we resoluut voor verandering?
Indien we het aandurven om de wereld van oorlog, hongersnood en een torenhoge inflatie te verlossen, brengen we niet alleen gemoedsrust, maar een eerlijke kans tot groei voor allen. Het vergaren van kapitaal zou niet het ultieme doel van een mens mogen zijn, als dat kapitaal anderen niet kan dienen. Als we zorgen dat onze naasten een bevredigend leven kunnen leiden, zorgen we automatisch voor een eigen genotsvol bestaan. De inflatoire absurditeit stopt vanzelf op het moment dat we beseffen dat het individu nooit belangrijker dan het collectivisme mag zijn.
Een reactie achterlaten