Niet alle vrouwen zijn slachtoffer, velen echter wel…MeToo of MeNot?

Wat volgde was een massale stroom reacties van vrouwen die zich hierin konden herkennen. Bewegingen als Amnesty International doken op in het straatbeeld. Het was genoeg geweest. Het gedrag van de daders moest aangepakt worden en daarvoor zouden alle middelen worden ingezet. Het disrespect van mensenrechten en machtsongelijkheid lagen aan de basis van dit gruwelijk gedrag.

Zijn alleen vrouwen slachtoffer?

Opmerkelijk genoeg gaat het bij MeToo bijna steeds over grensoverschrijdend seksueel gedrag jegens vrouwen. De typische verhalen over vrouwen die op het werk worden onderdrukt, en vrouwen die enkel als slaaf voor hun man moeten dienen, worden opgevoerd. Natuurlijk leven we in een wereld waar vrouwen nog steeds onderdrukt worden, maar gelukkig worden niet alle vrouwen onderdrukt.

Laten we niet vergeten dat mannen ook slachtoffer van Metoo kunnen zijn. Waarom horen we daar dan zo weinig van? Natuurlijk kennen we allemaal de beschuldigingen tegen hollywoodsterren, maar wat met de man in de straat? Durven mannen er minder over praten omdat ze beschaamd zijn? De wereld ziet de man nog steeds als een geile rokkenjager, waardoor zulke verhalen met argusogen worden beoordeeld. In onderzoeken worden Metoo-verhalen van mannen slechts in de voetnoot vermeld.

Is MeToo nodig?

Ik denk dat initiatieven als MeToo nodig zijn om te beseffen waar het fout loopt. Er zijn duizenden verhalen van vrouwen en mannen, die op één of andere manier met onaanvaardbaar seksueel gedrag in aanraking zijn geweest. Toch zal een campagne als MeToo niet alleen gunstige effecten teweegbrengen. Een campagne kan men slechts succesvol noemen, wanneer de overgebrachte boodschap bij mensen blijft hangen. Bij de MeToo hetze hebben we moeten vaststellen dat er een tegenbeweging op gang komt.

Als alle mannen over dezelfde kam worden gescheerd, kunnen we een tegenreactie verwachten. Natuurlijk heeft het man-zijn op zich niets met MeToo te maken. Daarom is het belangrijk dat we feiten van fictie gaan onderscheiden. Kunnen we grensoverschrijdend gedrag goedpraten? Absoluut niet, maar laten we geen nieuwe slachtoffers creëren door het geslacht van een persoon aan ergerniswekkende praktijken te gaan linken. Indien we dat wel doen, mogen we alleen maar gelatenheid voor het begrip verwachten.

Concrete cijfers

Hoeveel procent van de vrouwen zijn aangerand?

De cijfers van seksueel geweld liegen er niet om. Volgens recent onderzoek van de UGent zou tweederde van de Belgische bevolking – in één of andere vorm – van seksueel geweld slachtoffer zijn.

Langs een online enquête werden 5000 mensen bevraagd. 150 mensen werden aan een diepte-interview onderworpen. Daarnaast werden gezondheidswerkers en professionals in wetshandhaving bevraagd. Of we deze cijfers voor een hele bevolking kunnen laten spreken, blijft een vraagteken, maar we kunnen met grote zekerheid stellen, dat onze samenleving met een probleem kampt.

Hoeveel vrouwen worden seksueel geïntimideerd?

In Nederland zouden 51% van de vrouwen in het afgelopen jaar situaties hebben vermeden, uit angst voor grensoverschrijdend gedrag. Het gemiddelde van de EU ligt rond de 53%. Een kwart van de Nederlandse vrouwen heeft ooit één of andere vorm van stalking meegemaakt. Bijna 73% van de Nederlandse vrouwen is ooit geïntimideerd. Dat zijn ongeveer 4,3 miljoen vrouwen. Schokkende cijfers die tot nadenken zouden moeten stemmen. 91% van de daders zou van het mannelijke geslacht zijn.

Steeds meer jongere slachtoffers

Een nog meer schokkende realiteit betreft de wetenschap dat steeds meer jongere slachtoffers zich melden. Een op de drie slachtoffers van seksueel geweld is zelfs minderjarig. Dat kan twee redenen hebben. Ofwel zijn de slachtoffers binnen deze categorie werkelijk gestegen, ofwel durven de jongeren van vandaag sneller aan de alarmbel trekken. Toch blijven 193 meldingen per maand in België een cijfer, waar we als samenleving iets aan moeten veranderen. In 65% van de gevallen gaat het daadwerkelijk om verkrachting.

Grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer

Veelal horen we verkrachtingen op straat of binnen een familiale sfeer gebeuren. De werkvloer lijkt daar niet voor onder te doen. 32% van de werknemers wordt geconfronteerd met één of andere vorm van grensoverschrijdend gedrag, waarvan 5% het daadwerkelijk over seksueel grensoverschrijdend gedrag heeft. In het leger zou volgens een masterscriptie van adjudant-majoor Buyse 1 op 10 vrouwen zijn verkracht. Volgens dit artikel van VRT nieuws zouden 2 op 3 vrouwen bij defensie met seksueel grensoverschrijdend gedrag te maken krijgen. Zelfs op het werk ben je dus niet meer veilig.

Bewustwording van het reële probleem

Bovenstaande cijfers geven weer dat vrouwen en mannen vrijwel overal met seksueel grensoverschrijdend gedrag kunnen te maken krijgen. Het probleem ondermijnen lijkt me zinloos. Toch zouden deze hallucinante cijfers niet tot vooroordelen mogen leiden. Als we dat wel doen, verliezen we de grip op het probleem en dat lijkt mij gevaarlijker dan ooit.

Niet alle mannen zijn geweldplegers

Eerst en vooral mogen we duidelijk stellen dat niet alle mannen geweldplegers zijn. Laten we ook niet vergeten dat verkrachters meestal niet aan hun proefstuk toe zijn, wat een verklaring voor de hoge cijfers kan geven. Toch staat het als een paal boven water dat vrouwen meer slachtoffer zijn, wat niet wil zeggen, dat we de mannelijke MeToo verhalen moeten minimaliseren.

Niet elke vrouw identificeert zich met MeToo

Hoewel we soms denken dat alle vrouwen een MeToo verhaal achter de hand hebben, blijkt dat niet met de realiteit te kloppen. Sterker nog, er zijn vrouwen die zich van MeToo distantiëren. Schrijver Jessica Durlacher vindt dat de hype van MeToo zijn doel aan het missen is.

Op dit interview kwamen heel wat reacties. Na dit gesprek werd Durlacher kop van jut, maar dat is net het probleem dat ze wou aankaarten. Het hele MeToo verhaal ligt zo gevoelig dat de kritiek erop nauwelijks kan worden verdragen. Wil dat zeggen dat we MeToo slachtoffers niet serieus moeten nemen? Absoluut niet. Ik denk dat het ontzettend belangrijk is dat er tegen grensoverschrijdend gedrag wordt ingegaan. Alleen zouden niet alle mannen als predator mogen worden aanzien.

Werken aan een betere toekomst

Als we ervan uitgaan dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn – en ik hoop van harte dat iedereen dat doet – hebben we de plicht om die gelijkwaardigheid met hand en tand te verdedigen. Ik en jij kunnen alleen maar wij vormen als we de toekomst voor onze kinderen willen verbeteren. Als we een wereld kunnen creëren, waarin zowel meisjes als jongens veilig kunnen opgroeien, zullen deze verhalen zienderogen dalen.

Raken we ooit van MeToo verlost?

Ik vrees dat MetToo-verhalen nooit echt zullen verdwijnen, al mogen we die ambitie wel koesteren. Dat mannen meer seks georiënteerd denken is duidelijk, maar dat mag geen reden zijn om vrouwen met die gedachten te belagen. Toch mogen we mannen niet isoleren, want dan gaan er nog meer MeToo-verhalen opduiken. Het probleem met mensen die hun seksuele gevoelens niet op een aanvaardbare manier kunnen uiten, heeft een niet te verwaarloosbare impact.

Misschien kan het idee geopperd worden om scholen daarin te betrekken. Persoonlijk vind ik dat seks op veel plaatsen nog steeds als taboe wordt beschouwd en daardoor weten jongeren niet hoe ze op bepaalde gebeurtenissen moeten reageren. We hebben allemaal seksuele gevoelens en de meeste mensen verlangen naar seks. Op een flauwe manier laten uitschijnen dat dit niet zo is, lijkt me niet correct.

Elke vorm van grensoverschrijdend gedrag heeft een impact op het slachtoffer. Wel is het belangrijk dat we grensoverschrijdend gedrag goed definiëren. Ik zie tegenwoordig mannen, die door de MeToo heisa, zelfs niet meer op een vrouw durven afstappen. Als we dit blijven stimuleren worden er binnen de kortste keren geen koppels meer gevormd.

Een schrijnend verhaal

Wat me zelf droevig maakt zijn verhalen zoals die van Nathalie Huygens, die in Vilvoorde tijdens het joggen brutaal werd verkracht. Deze verschrikkelijke ervaring heeft haar leven dermate verziekt dat ze euthanasie heeft aangevraagd. Nu kunnen we stellen dat dit haar eigen beslissing blijft, maar laten we niet vergeten dat deze mensonterende ervaringen tot deze beslissing hebben geleid.

Het is tijd om wakker te worden en elke vorm van misbruik tegenover vrouwen en mannen tegen te gaan. Natuurlijk maken mensen fouten en moeten die fouten ook vergeven kunnen worden. Iemand aan de schandpaal nagelen lijkt mij in niemands belang te zijn. Wraak nemen zal het probleem alleen maar vergroten.

Het probleem erkennen en niet alles over één kam scheren is een stap in de goede richting. Niet alle mannen zijn predatoren en niet alle vrouwen zijn MeToo slachtoffers. Misschien kunnen we op die manier de gelatenheid omtrent het MeToo gebeuren laten verdwijnen.

Laat dit veld leeg

Leef het leven waar je van droomt!

Ga met mij op stap en krijg iedere week de tips en tricks die je nodig hebt om de persoon te worden die je altijd al wilde zijn.

Controleer je inbox of spam map en klik op de link om te bevestigen zodat je leven kan veranderen