Transparantiebeleid: Dit artikel kan affiliate links bevatten. Als u op één van deze links klikt kan robbydeletter.com een commissie krijgen, zonder dat het u iets meer kost. Op deze manier kan u mij steunen, zodat ik gratis advies kan blijven geven.
Soms is het vooruitzicht in je leven zo donker, dat je geen oplossingen meer kan zien. Het zijn moeilijke tijden en veel mensen kwijnen onder hun schuldenlast weg. Ik weet wat het is om weinig te hebben, hoe het voelt om steeds weer nee tegen je kinderen te moeten zeggen, want er is onvoldoende geld voorhanden. Ooit had ik een droom om mijn eigen zaak te starten. Die droom werd werkelijkheid, maar de kost die ik ervoor moest betalen had ik nooit voor mogelijk geacht.
Hoe het allemaal begon…
In mijn twintiger jaren had ik een grote droom. ik wou ondernemer worden en het liefst zo snel mogelijk. Er was echter één probleem. Ik had niet het vermogen om een eigen zaak op te bouwen. Destijds was ik bij een fotografiezaak tewerkgesteld en die baan gaf me vleugels. Het was mijn eerste job in de verkoop, maar ik had door de jaren heen, mijn kennis over fotografie sterk uitgebouwd. Ik was nieuw in deze lokale onderneming, maar de producten kende ik op mijn duimpje.
Omringd door geweldige collega’s werd ik steeds beter in het verkopen van fotografie. Ik luisterde naar motivational coaches zoals Tony Robbins, ging fotografie studeren en las ieder boek over sales. Mijn verkopen stegen elke maand opnieuw. Na enkele jaren had ik een mooi centje bij elkaar gespaard en ging ik de uitdaging aan. Ik vroeg aan mijn toenmalige werkgever om de zaak te verkopen, legde een financieel plan bij de bank neer en stak al mijn spaarcenten in deze nieuwe onderneming. Als ik de groei in mijn verkopen kon aanhouden, was ik binnen zeven jaar van mijn ondernemingslening verlost. Ik weet nog hoe fier ik was bij de opening van mijn zaak. Deze onderneming zou mij succes brengen.
Op de eerste openingsdag viel de elektriciteit uit en dat was slechts het begin van de problemen die zich stelselmatig zouden ophopen. Natuurlijk heb je als beginnende ondernemer een positieve mentaliteit en geef je alles wat je kunt. Zo waren werkdagen van veertien uren, eerder regel dan uitzondering en bleef ik zowel in mezelf als in de zaak investeren. Elke tegenslag kon ik overwinnen, tot er iets gebeurde dat we nog nooit hadden meegemaakt.
2008, het jaar van een wereldwijde financiële crisis
Net toen de overname was beklonken brak een wereldwijde financiële crisis uit. Niemand kon toen voorspellen welke impact deze crisis zou nalaten. De eerste berichten over deze crisis waren onheilspellend: banken vroegen noodsteun aan de regering en mensen hielden de vinger op de knip. Hoewel ik alles gaf wat er te geven viel, correleerde mijn omzetcijfers met de dalende lijn, die de markt liet uitschijnen. Ik had nog maar net mijn handtekening onder de lening van de bank geplaatst en de wereldeconomie stond op instorten.
De volgende maanden ging het van kwaad naar erger op de beurzen, maar ik kon mijn hoofd boven water houden. Ik trachtte een uitstekende service te geven en was constant met vernieuwing bezig. Wanneer ik mijn omzet opnieuw de lucht injoeg, besloot de gemeente om aan de toegangsweg van mijn zaak grote wegenwerken te houden. Aangezien niemand mijn zaak op een normale manier kon bereiken, ging de omzet wederom de dieperik in.
Mijn eerste zoon
2009 was misschien geen fantastisch financieel jaar, maar het was wel één van de mooiste jaren uit mijn leven. Ik werd voor de eerste maal papa en dat gaf mij zoveel voldoening dat ik daar een enorme energie kon uitputten. De geboorte van mijn zoon gaf echter een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Zolang je geen kinderen hebt, kan je grote risico’s nemen, maar vanaf dat moment moest ik over mijn beslissingen beter nadenken. Je eerste kind blijft zeer bijzonder.
Papa worden was het mooiste geschenk uit mijn leven. Voorheen denk je dat te weten, maar je weet het eigenlijk niet. Liam bracht niet alleen vreugde, maar veel plezier in mijn leven. Een gezin en een zaak uitbouwen was niet altijd makkelijk, maar de lach van mijn kind werkte beter als het beste medicijn.
Jezelf hernieuwen terwijl je niets bezit
De volgende jaren werden moeilijker. De impact van de financiële crisis was zo fel dat iedereen begon te besparen. Aangezien ik een winkel met luxeartikelen onderhield, was dat het eerste waar mensen op bezuinigden. Hoe zou je zelf zijn? Sinds de komst van het digitale tijdperk werden er minder foto’s afgedrukt en op de verkoop van digitale camera’s verdien je nu eenmaal niet veel. Ik zag de bui hangen en wist dat er iets moest gebeuren. Als ik op deze manier verder deed zou ik het niet halen.
Ik besloot om terug naar de basics te gaan. De fotografiezaak was op sterven na dood, maar toen de wegenwerken eindelijk waren afgelopen, zag ik een nieuwe opportuniteit. Dat was in eerste instantie aan de plaatsing van een nieuwe bushalte te danken. Hoewel ik daar eerst het positieve niet van inzag, bracht die bushalte veel reizigers met zich mee.
Die reizigers waren niet in fototoestellen geïnteresseerd. Ik moest iets aanbieden wat ze verlangden en dat was een dagbladhandel. Niet alleen kreeg ik dikwijls de vraag naar tijdschriften en kranten, maar naar alle producten die een dagbladhandel verkoopt. Snoep, drank, sigaretten (ik weet het, ongezond!) en allerlei hebbedingetjes die vlot over de toonbank gingen werden mijn nieuwe verkoopwaar.
Een nieuw idee, een nieuwe toekomst
Het was niet mijn droom om een dagbladhandel op te starten, maar aangezien mijn financiële situatie zich in precaire toestand bevond, stond overleven hoog op mijn verlanglijst. Ik deed onderzoek naar gelijkaardige zaken in de buurt, naar wat wel en niet verkocht en liet mijn winkel met zo weinig mogelijk middelen aanpassen. Mijn idee werd een succes. Omdat er in de directe omgeving weinig concurrentie was, begonnen meer en meer mensen over de vloer te komen.
Mijn omzet verhoogde en ondanks ik nog langere uren moest werken gaf ik alles, om van dit project een succes te maken. Er was echter één probleem. De schuldenlast van de vorige zaak was veel te hoog om maandelijks af te leggen. De verkopen stegen, maar de marge was niet bijzonder groot, waardoor elke euro winst naar de banklening moest gaan. Nu moet ik zeggen dat de bank zijn uiterste best deed om mee te denken, al konden zij geen mirakeloplossing voorzien.
Het einde was nabij. Ik voelde het aan alles rondom mij heen. Het werd door mijn krediet moeilijk om leveranciers te betalen en daardoor werden leveringen uitgesteld. Het laatste jaar leefde ik op het scherp van de snee. Mijn inspanning leverde niet snel genoeg vruchten af en er kwam een bepaald moment dat het niet meer ging. Dan moet je kleur bekennen en zeggen: hier stopt het.
Failliet, het verdict dat niemand wil horen.
Het is moeilijk in woorden te beschrijven hoe ik mij op dat moment voelde. Ik weet nog dat ik in mijn bed kroop en dat de tranen over mijn wangen stroomden. Mijn droom werd abrupt stopgezet. Ik die alles voor elkaar zou krijgen moest het faillissement aanvragen.
De weg naar Brussel
De moed zonk mij werkelijk in de schoenen op de dag dat ik naar Brussel reed. Bij een kerel – wiens job ik in geen 100 jaar zou willen doen – moest ik een verklaring van insolvabiliteit gaan afleggen. Ik, die nooit schulden had gemaakt, moest verklaren dat ik mijn betalingsverplichtingen niet meer kon nakomen.
Ik las van het gezicht van de medewerker af, dat hij mij reeds bij de rest van wanbetalers had geplaatst. Dat begreep ik, want uiteindelijk kende hij mijn situatie niet en was ik de zoveelste nummer in de rij. Als je de droefheid van de mens wil zien, moet je een trip naar het loket van de faillissement-aanvragen maken. Ieder verhaal is apart, maar komt uiteindelijk op hetzelfde neer.
De scherven van stukgeslagen dromen werden hier bij elkaar geveegd. Vrouwen stonden naast hun partners, niet goed wetende, of ze morgen nog in hetzelfde huis zouden wonen. De rij achter mij begreep wat ik voelde, omdat ze hetzelfde aan het voelen waren
Een hing een walm van tristesse in het gebouw. Samen met deze andere mensen stonden we op een schip dat nooit zou aanmeren. We waren aan het verdrinken en iedereen koesterde de hoop, dat er een reddingsboei zou worden uitgegooid. De faillisementsverklaring was het ultieme verdict. Mijn zaak was dood en de begrafenis zou spoedig worden bezegeld.
Het telefoontje van de bank
Als bevoorrechte schuldeiser is de bank onmiddellijk op de hoogte van een faillissement. Het duurde dan ook niet lang vooraleer mijn dossierbeheerder aan de telefoon hing. Zij was zo vriendelijk om mij de verdere procedure in kaart te brengen. De rekeningen van het bedrijf waren reeds geblokkeerd en er zou een curator worden aangesteld. De volgende dag kreeg ik van de bank reeds een aanmaning om mijn schuld onmiddellijk af te betalen, want per volgende dag zouden er verwijlinteresten worden aangerekend.
Natuurlijk was ik niet in de mogelijkheid om die schuld in één keer af te betalen, waardoor ik met een nieuwe dossierbeheerder in Brussel een regeling trachtte uit te werken. Er werden echter zulke hoge bedragen per maand voorgesteld, dat het simpelweg onhaalbaar leek. Zij had echter geen oren naar mijn bekommernissen. Ik moest een gezin onderhouden en had bovendien geen inkomen, noch recht op een werkloosheidsvergoeding.
Het bezoek van de rechter-commissaris
Niet lang na mijn verklaring van insolvabiliteit werd ik opgebeld dat ik de volgende dag in mijn voormalige zaak aanwezig moest zijn. Er was een rechter-commissaris aangesteld. De corpulente man kwam samen met een medewerker polshoogte nemen. Hij vroeg mij naar de activa en passiva van de onderneming, alsook naar de voorraad die nog fysiek aanwezig was. Hij vertelde mij dat hij die dag nog 9 andere gegadigden een bezoekje ging brengen.
‘Mag ik de sleutels van uw wagen?‘ vroeg hij ineens. Hij had gelijk. Mijn Toyota Yaris behoorde tot de zaak en ik kon ter plekke mijn sleutels afgeven. Ik ging dan maar te voet naar huis, terwijl dat verschrikkelijke gevoel mij weer bekroop.
De aangestelde curator zou mij eerstdaags over de voortzetting van de procedure op de hoogte brengen. In realiteit stellen curators derden aan, die met de verkoop van de bestaande activa worden belast. Slechts eenmaal belde deze massaverkoper mij op voor verdere vragen en nadien heb ik er niets meer van gehoord.
Hallo wanbetaler, wat nu?
De bank liet mij niet met rust, waardoor ik snel een oplossing moest vinden. Ik wist dat zij binnen de kortste keren een deurwaarder zouden optrommelen. Elke dag werd een nachtmerrie. Hoe kon ik mijn gezin tegen een deurwaarder beschermen? Bovendien moest ik zo snel mogelijk werk vinden, zodat ik op zijn minst iets van inkomen kon aantonen.
De aanvraag tot schuldbemiddeling
In België bestaat er gelukkig een procedure voor mensen die hun schulden niet kunnen afbetalen. Vroeger kon men de schuldnemer een leven lang belagen, maar daar heeft de wetgever een stokje voor gestoken. Ik deed zo snel mogelijk een aanvraag tot schuldbemiddeling. Het was geen gemakkelijke beslissing. De collectieve schuldenregeling is geen totaaloplossing en daar komen voor de schuldenaar heel wat nadelen bij kijken.
Het grootste voordeel van de regeling is echter dat je tegen schuldeisers wordt beschermd. Vanaf de aanvraag is goedgekeurd, stelt de rechtbank een schuldbemiddelaar aan. In mijn geval was dit een advocaat.
Hij vroeg om bij mij thuis af te spreken. Er deden allerlei wilde verhalen de ronde, dat zulk bezoek maar één intentie zou herbergen, met name zien wat de aanvrager nog werkelijk bezat. In mijn geval was dit slechts een normale huishouding, waarvan ik hoopte dat hij die niet zou aanslagen.
In de meeste gevallen komen nachtmerries niet uit en deze advocaat bleek een zeer schappelijke man te zijn. Ik legde uit wat er volgens mij maandelijks kon worden afbetaald en dat verhoogde hij, zodat een aanvaardbaar compromis kon worden opgesteld. Daarna werkte hij een afbetalingsplan uit, dat naar de schuldeisers werd gestuurd. Hij vond het positief dat ik snel werk had gevonden en dat kwam de procedure ten goede.
De schuldbemiddelaar is niet je vriend
De schuldbemiddelaar is echter niet je vriend en dient bij wet onpartijdig te zijn. Soms lijkt het of de schuldbemiddelaar tegen jou is, maar dat is geenszins het geval. Hij tracht een werkbare procedure uit te werken, waardoor de schuldeisers – aan wie je slaaf bent – hun centen kunnen terugkrijgen.
Ik had echter één groot nadeel. In die periode konden collectieve schuldenregelingen voor langere perioden worden afgesloten. In mijn geval werd het geen zeven, maar tien jaar. De schuldbemiddelaar zei dat die periode snel voorbij zou gaan, maar dat was niet het geval. Ik begrijp dat hij die opmerking gaf, zodat ik gemotiveerd zou blijven, maar 10 jaren gaan niet zomaar voorbij.
De goedkeuring van de collectieve schuldenregeling
Vanaf de schuldeisers met het plan akkoord gaan, kan de schuldenregeling van start gaan. In mijn geval zat er een jaar tussen aanvraag en goedkeuring van de schuldbemiddeling, wat op zich wel lang is. Misschien gaat het tegenwoordig sneller. Alles hangt af of je schuldeisers al dan niet akkoord gaan. In de meeste gevallen doen ze dat wel, want zij weten ook dat de schuldbemiddelaar alles uit de kan probeert te halen, om hen zo goed mogelijk te vergoeden.
Indien ze toch niet akkoord gaan nemen ze het risico dat de rechter van de arbeidsrechtbank de schulden kan kwijtschelden, omdat er onvoldoende solvabiliteit is. Ik deed echter alles wat mogelijk was om hen te vergoeden en de bank bekrachtigde dit. De collectieve schuldenregeling kon van start gaan.
Geen baas over je eigen geld
Wat ik het meest vreselijke aan een schuldbemiddelingsprocedure vond, was dat ik niet meer over mijn eigen inkomsten kon beschikken, zonder dat de bemiddelaar daar zijn zegje over had gedaan. Zo werd mijn werkgever aangeschreven dat vanaf heden tot verdere notie, de inkomsten uit mijn loon, op de rubriekrekening van de schuldbemiddelaar moesten worden gestort.
Op de rubriekrekening moeten vanaf de aanvang van de procedure alle inkomsten komen. De schuldbemiddelaar heeft twee opties. Ofwel betaalt hij daarmee al jouw kosten, ofwel geeft hij een maandelijks bedrag, waarvan je moet leven. Voor mensen die moeilijk geld kunnen beheren, opteren ze voor de eerste optie.
In mijn geval was dit echter niet nodig. Ik had buiten mijn faillissement nooit schulden gemaakt, waardoor ik in staat werd geacht, mijn financiële verplichtingen na te komen.
Uiteraard krijg je niet het volledige loon. Vooraleer je van de schuldbemiddelaar leefgeld ontvangt, zal hij het maandelijkse bedrag – dat met de schuldeisers werd overeengekomen – afhouden.
De emotionele gevolgen van schuldbemiddeling
Vanaf mensen weten dat je in schuldbemiddeling zit, wordt er gauw een stempel gedrukt. Mensen in schuldbemiddeling zijn namelijk mensen die hun geld niet kunnen beheren, althans volgens de wijsheid van de massa. In werkelijkheid kan ieder mens in een schuldbemiddelingsprocedure verwikkeld raken. Soms geeft het leven je slechte kaarten en die slechte kaarten kunnen jouw plannen een heel andere wending geven.
Het leven staat stil, of toch niet?
Vanaf het vonnis is geveld, lijkt het dat je leven stilstaat. Er is namelijk maar één grote inspanning die moet worden geleverd: de schuldeisers afbetalen. Voor mensen met een ondernemende geest is dit niet gemakkelijk. Hoeveel dromen je ook bezit, de regeling laat niet toe dat je opnieuw zelfstandig wordt. In bepaalde gevallen is dit goed, in andere gevallen lijkt dat minder aangewezen.
Wel geeft de regeling een zekere gemoedsrust. Mocht er een deurwaarder verloren lopen, kan je hem onmiddellijk op de schuldenregeling wijzen. Ik herinner mij vooral de moeilijkheid van het eerste jaar. Ik moest een manier vinden, om een gezin met een beperkt inkomen te onderhouden.
Tips om de collectieve schuldenregeling door te komen
Sowieso heb je een krap budget. Dat kan ook niet anders. Schuldeisers moeten worden afbetaald, waardoor elke extra cent naar hen gaat. Vakantiegeld, dertiende maand en elke bonus voorhanden gaat naar de rubriekrekening, waar je in principe geen recht op hebt. De rubriekrekening dient om in uitzonderlijke gevallen bij te schieten.
Zo kan je onverwacht werkloos worden, is je fiets kapot of moet je een grote herstelling aan je wagen laten uitvoeren. Let op, de rubriekrekening dient niet om al je extra kosten op te vangen. Alleen de schuldbemiddelaar beoordeelt wanneer ze kan worden aangesproken en dit is slechts in uitzonderlijke gevallen. Bij grote bedragen moet de schuldbemiddelaar goedkeuring aan de rechter vragen.
Tijdens mijn periode van collectieve schuldenregeling, heb ook ik, mij aan de situatie moeten aanpassen. Hoe kan je met weinig geld een menswaardig leven verderzetten?
Aanvaard het proces
Vanaf je weet waar je aan toe bent begint het pas echt. Het heeft geen zin om je tegen de schuldenregeling te blijven afzetten. Je hebt samen met je schuldbemiddelaar een afbetalingsplan opgesteld en dat moet worden nageleefd.
Geloof me, het is bijzonder hard om je telkens weer aan het plan te houden, maar vergeet niet dat het maar tijdelijk is. Na het plan zijn al je schulden afgelost of wordt het overige deel kwijtgescholden.
Ik moet toegeven dat ik er soms aan dacht om het plan op te geven. In tijden van weinig tot geen geld op mijn rekening, leek het onmogelijk om mij aan de procedure te houden. Het plan niet uitvoeren was geen optie. In dat geval zouden de schuldeisers opnieuw vorderingen mogen instellen. Bovendien zouden daar interesten aan worden gekoppeld. Blijf doorzetten en kijk nog niet naar de eindmeet. Probeer dag per dag je financiële problemen op te lossen.
Het leven van voorheen is weg
Hoewel mijn levensstandaard voor de schuldbemiddeling niet bijzonder hoog lag, kan je tijdens een periode van collectieve schuldenregeling niet verwachten, dat er geen aanpassingen nodig zullen zijn. Uitjes, vakanties en de aanschaf van materiële zaken zullen moeten worden ingeperkt.
Tijdens mijn tien jaar van collectieve schuldenregeling ben ik nooit op vakantie geweest, maar hebben we wel een heleboel uitstappen kunnen doen. Dat kan alleen als je goed budgetteert.
Geef enkel uit wat je hebt en probeer je leefgeld in weken op te delen. Zo weet je precies wat je iedere week nodig hebt. Meer dan je weekbudget uitgeven is jezelf en je gezin pijn doen. Aanvaard je nieuwe levensstijl en weet dat je iedere maand vooruitkomt. Elke maand betaal je een deel aan de schuldeisers en hoewel het einde ver lijkt, kom je er wel.
Tracht de harmonie in je gezin te bewaren
De collectieve schuldenregeling heeft niet alleen op jou een invloed. Indien je niet single bent, zullen je partner en je kinderen daarvan schade ondervinden. Dromen moeten noodgedwongen in de koelkast worden gestopt. Als jullie samen een auto of een koelkast willen kopen, zullen jullie moeten overwegen of dat wel mogelijk is. Een huis kopen gaat alvast niet, aangezien je op de zwarte lijst bent geplaatst. Indien jullie reeds een huis bezaten, kan het wel zijn dat de rechter dit niet in beslag neemt, als je bv. meer aflost of de collectieve schuldenregeling verlengt.
Onderschat de emotionele impact op je gezin niet. Zowel je partner als je kinderen zullen er dagdagelijks mee worden geconfronteerd. Ook zij zullen het met minder moeten doen. Dit maakt van jou geen slechte ouder!
Probeer vooral de liefde en vrede binnen je gezin te onderhouden. Weinig geld betekent niet dat je ongelukkig hoeft te zijn. Toch zullen sommige partners er niet in willen meegaan en dat mogen we hen niet kwalijk nemen. Uiteindelijk blijven we zelf verantwoordelijk voor onze eigen daden. Indien je partner met jou wil verdergaan zou je dat moeten bejubelen. In goede en slechte tijden, toch?
Een schuldbemiddelaar werkt niet gratis
Niet alleen je schuldeisers zullen moeten worden vergoed. Ook je schuldbemiddelaar mag wettelijk gezien zijn kosten doorrekenen. Alleen als je schuldbemiddeling via het OCMW loopt, hoef je niets te betalen. Het bedrag dat de schuldbemiddelaar voor zijn diensten int, is wettelijk vastgelegd en hoewel dat veel lijkt, mogen we niet vergeten dat deze mensen een enorme administratie op hen nemen.
Laat je niet gaan…
Schuldbemiddeling is geen lachertje. Niet verwonderlijk dat zoveel mensen in een depressie belanden. Probeer dat echter te voorkomen door het einddoel niet uit het oog te verliezen. Werk niet alleen aan je mentale, maar ook aan je fysieke gezondheid. Ik ging bv. regelmatig joggen, nam de fiets naar het werk, las enorm veel boeken en bracht zoveel mogelijk tijd met mijn kinderen door. Niet alles hoeft geld te kosten. Na een tijdje werd ik enorm creatief op het gebied van uitjes die weinig tot niets kostten.
Verwacht niet teveel van andere mensen
Niet alleen op je relatie, maar ook op je vriendenkring kan de collectieve schuldenregeling een invloed hebben. Wanneer we als mens niet in dezelfde situatie vertoeven, wordt het moeilijk om ons in te leven.
Verwacht niet dat vrienden en familie continu begrip voor jouw situatie zullen hebben. Uiteindelijk blijft het een persoonlijk probleem, terwijl mensen genoeg zorgen met hun eigen leven hebben.
Het einde van de collectieve schuldenregeling
Zelfs aan de moeilijkste beproevingen in je leven komt een einde. Dat is bij de collectieve schuldenregeling niet anders. Voor de schuldenaar die trouw zijn plan heeft gevolgd, wacht een mooie beloning.
Het laatste jaar van de collectieve schuldenregeling
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Als het einde in zicht is, wil je dat het zo snel mogelijk stopt. Toch zal ook jij je termijn moeten uitdoen. Houd de einddatum in het oog, maar fixeer er niet teveel op. Wachten op de verlossende uitspraak gaat tergend traag.
Wanneer ben ik schuldenvrij?
De meeste mensen denken dat de schuldbemiddeling stopt wanneer de einddatum is bereikt. Je moet echter wachten tot jouw schuldbemiddelaar de schuldeisers heeft aangeschreven. Indien er geen toevoegingen van hun kant zijn, gaat het dossier naar de rechter van de arbeidsrechtbank, die een vonnis zal uitspreken. In tussentijd ontvangt de schuldbemiddelaar nog steeds jouw loon, al hoeft hij niets meer af te houden, waardoor hij het volledige bedrag zal doorstorten.
Uitspraak vonnis schuldbemiddeling
Pas wanneer de rechter een vonnis heeft geveld, ben je schuldenvrij. Vanaf dat moment zal je werkgever worden aangeschreven. Het loon mag terug op jouw persoonlijke rekening worden gestort.
Wat met overschot op de rubriekrekening?
Indien er een positief saldo op de rubriekrekening staat, zal de rechter die som tussen jou en de schuldeisers verdelen. Het kan namelijk niet de bedoeling zijn, dat iemand die jaren in schuldbemiddeling heeft gezeten, met niets op zijn rekening, aan een nieuw leven moet beginnen. Dat zou hem namelijk snel opnieuw in de schulden kunnen brengen.
30 dagen na vonnis
Hoewel dit niet vaak gebeurt wanneer alle richtlijnen van de schuldbemiddeling zijn doorlopen, kunnen schuldeisers tot 30 dagen na het vonnis beroep intekenen. Na die 30 dagen ben je pas volledig verlost.
Hoelang duurt afsluiting schuldbemiddeling?
Ieder dossier is anders, waardoor het moeilijk wordt om een richtdatum te bepalen. Bij mij zaten er tussen de einddatum van de schuldenregeling en de uitspraak van de rechter ongeveer vier maanden. Er zijn echter gevallen, die in 6 a 8 weken werden voltooid. Het lijkt oneerlijk, maar het gerechtelijk apparaat heeft tijd nodig, om jouw dossier te verwerken.
Wat na collectieve schuldenregeling?
Als je zoals mij een hele periode onder het juk van een collectieve schuldenregeling hebt moeten leven, is het best vreemd om opnieuw een normaal financieel leven te gaan leiden. Toen ik de verlossende uitspraak van de rechtbank kreeg toegezonden viel er een enorme last van mijn schouders. Het vroeger hoofdstuk kon volledig worden afgesloten . Een nieuwe toekomst dient zich aan.
Ik heb in het verleden een risico genomen en dat is niet ten goede uitgedraaid. 10 jaar lang heb ik alles afbetaald, maar ondertussen heb ik geleerd om met zeer weinig middelen rond te komen. Zelfs na verschillende crisissen, waarvan de laatste de energiecrisis was, ben ik heelhuids doorgekomen.
De collectieve schuldenregeling was hard en ik heb momenten gekend, waarbij ik me wanhopig heb gevoeld. Toch heb ik mij steeds naar God gericht en Hij heeft op een miraculeuze manier in alles voorzien. Ik kan alleen maar aanraden om regelmatig de Bijbel te lezen en samen met Hem op pad te gaan.
Durf na de schuldbemiddeling je leven terug op poten te zetten. Je krijgt een nieuwe kans!
Ik hoor onderaan graag over jullie ervaringen omtrent dit onderwerp.
Foto door Mohamed Nohassi op Unsplash
Een reactie achterlaten