Wachten op God, de enige weg tot succes

Wat is meer frustrerend dan wachten op iets waarvan je niet weet wanneer het zal komen? De tijd die God voor ogen heeft stemt meestal niet overeen met de tijd die wij voor ogen hebben. Het plan van God houdt met alles rekening, terwijl ons plan zo snel mogelijk het verwachte doel wil bereiken. Mensen houden niet van wachten en zoeken in tussentijd naar oplossingen. Het eigen handelen zal echter nooit dezelfde vruchten afwerpen. We zoeken naar manieren om het eindeloos wachten te kunnen bespoedigen, maar we falen keer op keer. Loont het om op God te wachten? Hieronder overlopen we de geschiedenis van mensen die in de meest duistere perioden van hun leven op de liefde van God bleven wachten.

Bijbelse figuren die op God bleven wachten…

Als we de Bijbel doornemen, lezen we dat heel wat Bijbelse figuren een belofte van God kregen, om vervolgens op de uitwerking daarvan te moeten wachten.

Abraham wacht 25 jaar op God

Belofte: In Genesis 12, 1-2 lezen we:

Trek weg uit uw land, uw stam en uw familie, naar het land dat Ik u aan zal wijzen. Ik zal een groot volk van u maken. Ik zal u zegenen en uw naam groot maken, zodat gij een zegen zult zijn.

Hoelang moest Abraham op zijn belofte wachten?

Er gingen 25 jaren voorbij tussen de eerste keer dat God Abraham in Haran riep en zijn zoon Isaak geboren werd. Gesterkt door het verbond met God vertrok Abraham op vijfenzeventigjarige leeftijd naar het beloofde land.

Het leed van Abraham moet verschrikkelijk zijn geweest, toen hij zijn vrouw Sara voorbij de jaren van vruchtbaarheid zag gaan.

Oud en bejaard leek de vervulling van de belofte niet meer te komen. Toch hield God woord door de belofte – die hij 25 jaar eerder had uitgesproken – te volbrengen.

Uit Genesis 18,12 kunnen we afleiden dat Sara het geloof om zwanger te worden was verloren:

Daarom lachte ze in zichzelf. Zou de liefde voor mij dan nog weggelegd zijn? dacht ze. Ik ben immers verwelkt en ook mijn man is al oud.

Maar God vroeg aan Abraham waarom ze gelachen had, terwijl ze dit zelf ontkende…

Toen vroeg de Heer aan Abraham: ‘Waarom lacht Sara, waarom vraagt ze zich af of ze op haar leeftijd nog wel een kind ter wereld kan brengen? Is ook maar iets voor de Heer onmogelijk? Op de vastgestelde tijd, over precies een jaar, kom ik bij je terug en dan heeft Sara een zoon. Geschrokken ontkende Sara: ‘Ik heb niet gelachen.’ Maar hij zei: ‘Ja, je hebt wel gelachen.’ (Gen. 18, 13-14)

Als rondtrekkende veehoeder zou je niets speciaal van hem denken. Toch verhief God Abraham en noemde hem zelfs vriend van God. Tijdens de ultieme test van God was Abraham zelfs bereid om zijn zoon Isaak te offeren.

Laten we niet vergeten dat Abraham jarenlang op zijn zoon Isaak moest wachten. Ondertussen moedigde Sara hem aan om bij zijn slavin Hagar een kind te verwekken. Na de geboorte van Ismaël werd Sara echter jaloers. Ze verplichtte Abraham om moeder en kind met een kruik water de woestijn in te sturen.

Waarom werd Abraham overvloedig gezegend?

In deze moderne tijd lijkt het onmogelijk om 25 jaar op een belofte te moeten wachten, ook al komt die belofte van God. Abraham deed wat van hem werd verwacht, hield stand bij zijn geloof en daarom werd hij overvloedig gezegend.

Bij Mijzelf heb Ik gezworen: omdat gij dit gedaan hebt, en Mij uw zoon, uw enige, niet hebt onthouden, daarom zal ik u overvloedig zegenen en uw nakomelingen even talrijk maken als de sterren aan de hemel en de zandkorrels op het strand van de zee.”

Gen. 22, 16-17

Jakob wacht 14 jaar op Rachel

Nadat hij de zegening van zijn oudste broer Esau op een slinkse wijze verkreeg, rende Jakob naar Haran, om de toorn van de werkelijke erfgenaam te ontlopen. Wanneer de rouwperiode van hun vader Isaak voorbij was, nam Esau zich voor, zijn broer Jakob te vermoorden. Op een nacht droomde Jakob over een ladder die naar de hemel wees. Aan het uiteinde van die ladder stond God, die het verbond met Abraham – dat nu op hem was welgevallen – herbevestigde.

Ook zag hij de Heer bij zich staan, die zei: ‘Ik ben de Heer, de God van je voorvader Abraham en de God van Isaak. Het land waarop je nu ligt te slapen zal ik aan jou en je nakomelingen geven. Je zult zo veel nakomelingen krijgen als er stof op de aarde is; je gebied zal zich uitbreiden naar het westen en het oosten, naar het noorden en het zuiden. Alle volken op aarde zullen wensen zo gezegend te worden als jij en je nakomelingen. Ikzelf sta je terzijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, en ik zal je naar dit land terugbrengen; ik zal je niet laten tot ik gedaan heb wat ik je heb beloofd.

NBV Gen 28,1 3-15

De droom maakte een grote indruk op Jakob. Vanaf dat moment beschouwde hij de grond waarop hij geslapen had als heilige grond.

Jakob plaatste de steen – die eerder als hoofdsteun had gediend – rechtop, goot er tijdens een wijdingsritueel olie over en noemde de plaats Betel, ofwel huis van God. Hij beloofde tevens een tiende van al wat God hem geven zou af te staan.

Kort na zijn aankomst in Haran ontmoette Jakob de beeldschone Rachel. Ze was de dochter van zijn neef Laban, die een stevige prijs voor haar hand vroeg. Zeven jaar moest hij zich over de kudde van Laban ontfermen. Zijn liefde voor Rachel oversteeg echter elk verzoek.

Zo werkte Jakob zeven jaar om Rachel, maar voor zijn gevoel waren het maar een paar dagen, zo veel hield hij van haar.

NBV Gen. 29,20

Zeven jaren die blijven duren

Toen de zeven jaren voorbij waren, bedroog Laban zijn toekomstige schoonzoon, door in de huwelijksnacht zijn oudste dochter Lea aan hem te binden. De volgende ochtend legde Jakob het bedrog aan Laban voor. Hij antwoordde:

Het is hier niet de gewoonte om de jongste voor de oudste uit te huwelijken. Wacht daarom tot de bruiloftsweek met de een voorbij is, dan krijg je ook de ander, op voorwaarde dat je nog eens zeven jaar voor me werkt.

NBV Gen. 29, 25-27

Na de bruiloftsweek nam Jakob Rachel tot vrouw en werkte nog eens zeven jaren voor Laban. Jakob hield echter meer van Rachel dan van Lea, waardoor de Heer de moederschoot van Rachel dichthield. Nadat Lea en twee slavinnen voor Jakob tien zonen hadden gebaard, werd God ontvankelijk voor de gebeden van Rachel en schonk haar eerste zoon Jozef.

Na de geboorte van Jozef wou Jakob terug naar zijn geboorteland. Laban zag echter dat zijn schoonzoon door de Heer was gezegend, een zegening waar ook hij de vruchten van plukte. Hij besloot een beloning aan te bieden.

Jakob opteerde liever voor een klein deel van de kudde dat door de zegening van God toch zou aangroeien. Laban en diens zonen werden afgunstig tegen Jakob, waarop hij vluchtte en de Heer vroeg terug naar zijn geboorteland te keren.

Toen zei de Heer tegen Jakob: ‘Ga terug naar het land van je voorouders, naar je familie. Ik zal je terzijde staan. (Gen 31, 3)

Uiteindelijk sloten Jakob en Laban een verbond en gingen vriendelijk uit elkaar.

Tijdens de reis naar zijn geboorteland hoorde Jakob dat Esau met 400 man naar hem op weg was. Er brak spontaan angstzweet bij hem uit. In de nacht voor de ontmoeting met zijn broer Esau vocht hij met God, overwon, waardoor hij werd gezegend. Vanaf dan zou hij de naam Israël dragen.

Toen de ander zag dat hij het niet van hem kon winnen, raakte hij Jakobs heup aan, en daardoor raakte Jakobs heup tijdens die worsteling ontwricht. Toen zei de ander: ‘Laat mij gaan, het wordt al dag.’ Maar Jakob zei: ‘Ik laat u niet gaan tenzij u mij zegent.’ De ander vroeg: ‘Hoe luidt je naam?’ ‘Jakob,’ antwoordde hij. Daarop zei hij: ‘Voortaan zal je naam niet Jakob zijn maar Israël, want je hebt met God en mensen gestreden en je hebt gewonnen. ’

NBV Gen. 32, 26-29

Vereniging met broer Esau

Hierna verzoende Jakob zich met zijn broer Esau door hem een overvloed aan geschenken te geven.

Na de geboorte van hun tweede zoon Benjamin stierf Rachel tijdens de bevalling. We kunnen dus stellen dat Jakob jaren moest wachten vooraleer hij de belofte in vervulling zag gaan.

Het leven van Jakob werd een toonbeeld van doorzettingsvermogen en pure liefde voor zijn vrouw Rachel.

Jozef wacht 14 jaar op God

Jozef was de langverwachte zoon van Jakob en Rachel. Gekend als “de rechtvaardige” was hij de favoriet van zijn vader. Als geschenk kreeg hij een veelkleurige mantel, een cadeau dat jaloezie bij zijn broers zou opwekken. Deze jaloezie werd groter toen hij twee van zijn dromen aan hen voorlag.

Verkocht door zijn broers

Op een dag vraagt Jakob aan Jozef om zijn broers in Shechem te gaan opzoeken. Zijn broers hebben echter een val voor hem opgezet. Hij wordt in een put gegooid. Later komt een Arabische karavaan voorbij. Het zijn handelaars die hem als slaaf naar Egypte voeren.

Potifar, hoveling en bevelhebber van de lijfwacht van de farao koopt hem op. Eindelijk beginnen de omstandigheden voor Jozef te keren. Door de gunst van zijn meester wordt hij tot hoofd van Potifars patrimonium aangesteld. Het duurt echter niet lang voordat de vrouw van Potifar haar oog op hem laat vallen. Zelikah probeert hem te verleiden. Wanneer dit niet lukt beschuldigt ze Jozef ervan haar te hebben willen verleiden. Een woedende Potifar gooit Jozef in de cel.

Gezegend

De zegening die over Jozef is uitgesproken volgt hem op de voet. Ja, zelfs in de gevangenis, waar hij tot rechterhand van de bewaker wordt benoemd. Hij interpreteert 2 dromen: een van de schenker en een andere over de bakker van de farao. De bakker wordt onthoofd, de schenker vrijgelaten en in dienstverband hersteld.

Twee jaar later krijgt de farao een bijzondere droom die niemand kan verklaren. De schenker die inmiddels tot opperschenker is doorgegroeid herinnert het interpretatievermogen van Jozef. Zo gebeurde het dat Jozef voor de farao wordt gebracht en diens droom mag uitleggen.

Tot ieders verbazing krijgt Jozef het hoogste mandaat over Egypte. Alleen de farao staat boven hem. Als onderkoning zal hij zeven jaar lang 1/5e van al het graan van Egypte bewaren, zodat er genoeg is voor de hongersnood die komen zal.

Wanneer de hongersnood zich laat voelen, horen zijn broers dat er in Egypte graan voorhanden is. Uiteraard zijn ze niet op de hoogte dat hun broer nog in leven is, noch dat hij tot onderkoning werd verheven. Jozef maakt van deze gelegenheid gebruik om zijn broers te testen en te onderzoeken of ze spijt over hun daden betuigen.

Uiteindelijk worden Jozef, zijn broers en hun vader weer herenigd. Jozef zou nog voor tachtig jaar over Egypte regeren. Voor zijn overlijden deed hij zijn broers beloven om zijn kist naar het beloofde land te brengen.

Toen de Joden vele jaren later Egypte verlieten, zorgde Mozes ervoor, dat hij het graf van Jozef lokaliseerde en zijn stoffelijk overschot naar het land Israël bracht.

Conclusie

We stellen vast dat wachten op God vaak langer duurt dan we zouden willen. Niemand houdt van wachten. Wachten lijkt zinloos, terwijl wachten op het perfecte plan van God de enige weg tot succes in het leven kan bieden. Net als Abraham, Jakob, Jozef en zoveel andere mensen uit de geschiedenis zullen ook wij moeten wachten op de belofte van onze maker.

We hebben de vrije keuze om dit te weigeren, maar dat lijkt niet de slimste manier om hiermee om te gaan. Zolang we zelf God over ons leven spelen, zijn de handen van God gebonden.

Het is pas wanneer we hem als God erkennen dat hij in de levens van mensen wonderbaarlijke zaken kan teweegbrengen. Hoe onmogelijk de taak ook lijkt, hoe meer mogelijk God het kan volbrengen. Hij vraagt enkel vertrouwen, geloof en doorzettingsvermogen.

Durf te wachten op wat God in je leven kan doen. Er is een reden waarom je dezelfde droom blijft koesteren.

God is echter zo liefdevol dat hij de kans openlaat om niet naar hem te luisteren. We kunnen alleen van liefde spreken, zolang de vrije wil van de mens onaangetast blijft.

Uit persoonlijke ervaring kan ik u vertellen dat wachten op God alleen maar voordelen biedt:

• Ik hoef niet zelf elk probleem op te lossen
• Hij is 24/7 beschikbaar wanneer ik Hem nodig heb
• Zijn oplossing is altijd beter dan de mijne

Elke keer was hij er voor mij en elke keer zal hij er zijn…