Wat is meer frustrerend dan wachten op iets waarvan je niet weet wanneer het zal komen? De tijd die God voor ogen heeft stemt meestal niet overeen met de tijd die wij voor ogen hebben. Het plan van God houdt met alles rekening, terwijl ons plan zo snel mogelijk het verwachte doel wil bereiken. Mensen worden het wachten beu en zoeken zelf naar oplossingen. Een werkwijze die nooit dezelfde vruchten zal afwerpen en enkel dient om het eindeloze wachten te bespoedigen. Loont het dan om op God te wachten? Hieronder doorpluizen we de geschiedenis van mensen die in de meest duistere periodes van hun leven in liefde op God bleven wachten.

Bijbelse figuren die op God bleven wachten…

Als we de Bijbel doorbladeren komen we snel tot de conclusie dat heel wat Bijbelse figuren een belofte van God kregen, om vervolgens op de uitwerking daarvan te moeten wachten.

Abraham wacht 25 jaar op God

Belofte: In Genesis 12, 1-2 lezen we:

Trek weg uit uw land, uw stam en uw familie, naar het land dat Ik u aan zal wijzen. Ik zal een groot volk van u maken. Ik zal u zegenen en uw naam groot maken, zodat gij een zegen zult zijn.

Hoelang moest Abraham op zijn belofte wachten?

Vanaf de eerste maal dat God Abraham in Haran riep, tot zijn zoon Isaak geboren werd, gingen er 25 jaren voorbij. Gesterkt door het verbond dat God met hem gesloten had vertrok Abraham op vijfenzeventigjarige leeftijd naar het beloofde land.

Het leed van Abraham moet verschrikkelijk zijn geweest, toen hij zijn vrouw Sara voorbij de jaren van vruchtbaarheid zag gaan en nog steeds moest wachten. Oud en bejaard leek de vervulling van de belofte verder dan ooit. Toch hield God woord door de belofte – die hij 25 jaar eerder had uitgesproken – te volbrengen.

Uit Genesis 18,12 kunnen we afleiden dat Sara het geloof om zwanger te worden was verloren:

Daarom lachte ze in zichzelf. Zou de liefde voor mij dan nog weggelegd zijn? dacht ze. Ik ben immers verwelkt en ook mijn man is al oud.

Maar God vroeg aan Abraham waarom ze gelachen had, terwijl ze dit zelf ontkende…

Toen vroeg de Heer aan Abraham: ‘Waarom lacht Sara, waarom vraagt ze zich af of ze op haar leeftijd nog wel een kind ter wereld kan brengen? Is ook maar iets voor de Heer onmogelijk? Op de vastgestelde tijd, over precies een jaar, kom ik bij je terug en dan heeft Sara een zoon. Geschrokken ontkende Sara: ‘Ik heb niet gelachen.’ Maar hij zei: ‘Ja, je hebt wel gelachen.’ (Gen. 18, 13-14)

Als rondtrekkende veehoeder zou je niets speciaal van hem denken. Toch verhief God Abraham en noemde hem zelfs vriend van God. Tijdens de ultieme test van God was Abraham zelfs bereid zijn zoon Isaak te offeren.

Laten we niet vergeten dat Abraham jarenlang op zijn zoon Isaak moest wachten. Ondertussen moedigde Sara hem aan om bij zijn slavin Hagar een kind te verwekken. Na de geboorte van Ismaël werd ze echter jaloers en verplichtte Abraham om moeder en kind met een kruik water de woestijn in te sturen.

Waarom werd Abraham overvloedig gezegend?

In deze moderne tijd lijkt het onmogelijk om 25 jaar op een belofte te wachten, zelfs al komt die belofte van God. Abraham deed wat van hem werd verwacht, hield stand bij zijn geloof en daarom werd hij overvloedig gezegend.

Bij Mijzelf heb Ik gezworen: omdat gij dit gedaan hebt, en Mij uw zoon, uw enige, niet hebt onthouden, daarom zal ik u overvloedig zegenen en uw nakomelingen even talrijk maken als de sterren aan de hemel en de zandkorrels op het strand van de zee” (Genesis 22,16-17).

Jakob wacht 14 jaar op Rachel

Nadat hij de zegening van zijn oudste broer Esau op een slinkse wijze verkreeg, rende Jakob naar Haran, om de toorn van de werkelijke erfgenaam te ontlopen. Wanneer de rouwperiode van hun vader Isaak voorbij was, nam Esau zich voor, zijn broer Jakob te vermoorden. Op een nacht droomde Jakob over een ladder die naar de hemel wees. Aan het uiteinde van die ladder stond God, die het verbond met Abraham – dat nu op hem was welgevallen – herbevestigde.

Ook zag hij de Heer bij zich staan, die zei: ‘Ik ben de Heer, de God van je voorvader Abraham en de God van Isaak. Het land waarop je nu ligt te slapen zal ik aan jou en je nakomelingen geven. Je zult zo veel nakomelingen krijgen als er stof op de aarde is; je gebied zal zich uitbreiden naar het westen en het oosten, naar het noorden en het zuiden. Alle volken op aarde zullen wensen zo gezegend te worden als jij en je nakomelingen. Ikzelf sta je terzijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, en ik zal je naar dit land terugbrengen; ik zal je niet laten tot ik gedaan heb wat ik je heb beloofd. (NBV Gen 28,1 3-15)

De droom maakte een grote indruk op Jakob. Vanaf dat moment beschouwde hij de grond waarop hij geslapen had als heilige grond.

Jakob plaatste de steen die eerder als hoofdsteun diende rechtop, goot er in een wijding olie over en noemde de plaats Betel; ofwel huis van God. Hij beloofde tevens een tiende van al wat God hem geven zou af te staan.

Kort na zijn aankomst in Haran ontmoette Jakob de beeldschone Rachel. Ze was de dochter van zijn neef Laban, die een stevige prijs voor haar hand vroeg. Zeven jaren moest hij als herder de kudde van Laban onder zijn hoede nemen. Zijn liefde voor Rachel oversteeg echter elk verzoek.

Zo werkte Jakob zeven jaar om Rachel, maar voor zijn gevoel waren het maar een paar dagen, zo veel hield hij van haar. (NBV Gen 29, 20)

Toen de zeven jaren voorbij waren bedroog Laban zijn toekomstige schoonzoon door in de huwelijksnacht zijn oudste dochter Lea aan hem te binden. De volgende ochtend legde Jakob het bedrog aan Laban voor. Hij antwoordde:

Het is hier niet de gewoonte om de jongste voor de oudste uit te huwelijken. Wacht daarom tot de bruiloftsweek met de een voorbij is, dan krijg je ook de ander, op voorwaarde dat je nog eens zeven jaar voor me werkt. (NBV Gen 29, 25-27)

Na de bruiloftsweek nam Jakob Rachel tot vrouw en werkte nogmaals zeven jaar voor Laban. Jakob hield echter meer van Rachel dan van Lea, waardoor de Heer de moederschoot van Rachel dichthield. Nadat Lea en twee slavinnen voor Jakob tien zonen hadden gebaard, werd God ontvankelijk voor de gebeden van Rachel, en schonk hun eerste zoon Jozef. Na de geboorte van Jozef wou Jakob terug naar zijn geboorteland. Laban zag dat zijn schoonzoon door de Heer was gezegend, een zegening waar hij ook de vruchten van plukte. Hij besloot een beloning aan te bieden.

Jakob opteerde liever voor een klein deel van de kudde dat door de zegening van God toch zou aangroeien. Laban en diens zonen werden afgunstig tegen Jakob, waarop hij vluchtte en de Heer vroeg terug naar zijn geboorteland te keren.

Toen zei de Heer tegen Jakob: ‘Ga terug naar het land van je voorouders, naar je familie. Ik zal je terzijde staan. (Gen 31, 3)

Uiteindelijk sloten Jakob en Laban een verbond en gingen vriendelijk uiteen.

Tijdens de reis naar zijn geboorteland hoorde Jakob dat Esau met 400 man naar hem op weg was. Het angstzweet brak bij hem uit. In de nacht voor de ontmoeting met zijn broer Esau vocht hij met God, overwon, waardoor hij door God werd gezegend. Vanaf heden zou hij de naam Israël dragen.

Toen de ander zag dat hij het niet van hem kon winnen, raakte hij Jakobs heup aan, en daardoor raakte Jakobs heup tijdens die worsteling ontwricht. Toen zei de ander: ‘Laat mij gaan, het wordt al dag.’ Maar Jakob zei: ‘Ik laat u niet gaan tenzij u mij zegent.’ De ander vroeg: ‘Hoe luidt je naam?’ ‘Jakob,’ antwoordde hij. Daarop zei hij: ‘Voortaan zal je naam niet Jakob zijn maar Israël, want je hebt met God en mensen gestreden en je hebt gewonnen. ’(NBV Gen 32, 26-29)

Hierna verzoende Jakob zich met Esau door hem een overvloed aan geschenken te geven,

Na de geboorte van hun tweede zoon Benjamin stierf Rachel tijdens de bevalling. We kunnen dus stellen dat Jakob jaren moest wachten vooraleer hij de belofte in vervulling zag gaan. Het leven van Jakob werd een toonbeeld van doorzettingsvermogen en pure liefde voor zijn vrouw Rachel.

Jozef wacht 14 jaar op God

Jozef was de langverwachte zoon van Jakob en Rachel. Gekend als “de rechtvaardige” genoot hij een zeker favoritisme van zijn vader. Als geschenk kreeg hij een veelkleurige mantel, een geschenk dat de jaloezie bij zijn broers zou opwekken. Deze jaloezie werd alleen maar groter wanneer hij twee van zijn dromen aan hen voorlag.

Verkocht door zijn broers

Op een dag vraagt Jakob aan Jozef om zijn broers in Shechem te gaan opzoeken. Zijn broers hebben echter een val voor hem opgezet. Hij wordt in een put gegooid. Later komt een Arabische karavaan voorbij, handelaars die hem als slaaf naar Egypte voeren.

Potifar – hoveling en bevelhebber van de lijfwacht van de farao koopt hem op. Eindelijk beginnen de omstandigheden voor Jozef te keren. Door de gunst van zijn meester wordt hij tot hoofd van Potifars patrimonium aangesteld. Het duurt echter niet lang voordat de vrouw van Potifar haar oog op hem laat vallen. Zelikah probeert hem te verleiden. Wanneer dit niet lukt beschuldigt ze Jozef ervan haar te hebben willen verleiden. Een woedende Potifar gooit Jozef in de cel.

De zegening van Jozef volgt hem zelfs in de gevangenis waar hij tot rechterhand van de bewaker wordt benoemd. Hij interpreteert twee dromen van de schenker en bakker van de farao. De bakker wordt onthoofd, de schenker vrijgelaten en in dienstverband hersteld.

Twee jaar later krijgt de farao een bijzondere droom die niemand kan verklaren. De schenker die inmiddels tot opperschenker is doorgegroeid herinnert het interpretatievermogen van Jozef. Zo gebeurde het dat Jozef voor de farao wordt gebracht en diens droom uitlegt.

Tot ieders verbazing krijgt Jozef het hoogste mandaat over Egypte met enkel nog de farao boven hem. Als onderkoning volbrengt hij de taak om voor zeven jaren 1/5e van het graan te bewaren, zodat er in tijden van hongersnood voldoende voedsel beschikbaar blijft.

Als de hongersnood zich laat voelen horen zijn broers dat er in Egypte graan voorhanden is. Uiteraard zijn ze niet op de hoogte dat hun broer nog in leven is, noch dat hij tot onderkoning werd verheven. Jozef maakt van deze gelegenheid gebruik om zijn broers te testen en te onderzoeken of ze spijt voor het verleden koesterden.

Uiteindelijk worden Jozef, zijn broers en hun vader weer herenigd. Jozef zou nog voor tachtig jaar over Egypte regeren. Voor zijn overlijden deed hij zijn broers beloven om zijn kist naar het beloofde land te brengen. Toen de Joden vele jaren later Egypte verlieten, zorgde Mozes ervoor dat hij het graf van Jozef lokaliseerde en zijn stoffelijk overschot naar het land Israël bracht

Wat leren deze Bijbelse figuren ons over wachten op God?

Allereerst stellen we vast dat het wachten op God vaak langer duurt dan we zouden willen. Niemand houdt van wachten. Wachten lijkt zinloos, terwijl wachten op het perfecte plan van God de enige weg tot succes in het leven kan bieden. Net als Abraham, Jakob, Jozef en zoveel andere mensen uit de geschiedenis zullen ook wij moeten wachten op de belofte van onze maker. Indien we dat weigeren gaan we tegenspoed tegemoet, hoewel dat in het begin nauwelijks zichtbaar is. Zolang we ons in de schoenen van God zetten zal God niets voor ons kunnen doen.

Het is pas wanneer we hem als God erkennen dat hij in de levens van mensen wonderbaarlijke zaken kan teweegbrengen. Hoe onmogelijk de taak ook lijkt, hoe meer mogelijk God het kan volbrengen. Hij vraagt enkel vertrouwen, geloof en doorzettingsvermogen.

Durf te wachten op wat God in je leven kan doen. Hij is echter zo liefdevol dat hij de kans biedt om niet naar hem te luisteren. Liefde kan alleen ontstaan wanneer de vrije wil onaangetast blijft.

Uit persoonlijke ervaring kan ik u vertellen dat wachten op God alleen maar voordelen biedt:

• Ik hoef niet zelf elk probleem op te lossen
• Hij is 24/7 beschikbaar wanneer ik Hem nodig heb
• Zijn oplossing is altijd beter dan de mijne