Het is nu vijf jaar geleden dat ik gescheiden ben en nog steeds doet het pijn als de week met mijn kinderen erop zit. Die jongens zijn een deel van mij en het is moeilijk om dat deel terug over te dragen.
Als co-ouder is er een groot stuk van hun leven waarbij ik niet betrokken ben. Naast de thuis die ze bij mij kennen is er een heel andere wereld waar ze om de week verblijven.
Wat daar precies gebeurt, zal ik nooit echt weten. Natuurlijk vertellen ze weleens iets, maar er verandert zoveel tijdens de periode weg van mij dat het surrealistisch aanvoelt.
Het gevoel van co-ouder te zijn wordt vaak geromantiseerd, alsof je het beste van twee werelden zult krijgen. In realiteit mis je veel belangrijke gebeurtenissen die nooit meer zullen terugkomen.
Je kan maar beter stevig in je schoenen staan als je dit pad wilt volbrengen. Zo voelt het om als alleenstaande ouder door het leven te gaan.
Je hebt er niet voor gekozen, maar je moet er wel mee leven
Niet elke alleenstaande ouder heeft gekozen om co-ouder te worden. Soms wordt die beslissing voor jou gemaakt. Je kent het wel. Je partner is niet langer gelukkig binnen de relatie en zoekt een nieuwe weg.
Helemaal te begrijpen. Alleen zal die beslissing het leven van de overblijvende ouder hypothekeren. Ineens wordt je halftijds mama of papa. Noodgedwongen moet je je leven herschikken. Dat zorgt voor moeilijkheden en frustraties.
Kinderen zijn meer flexibel, passen zich aan en gaan het nieuwe avontuur tegemoet. Voor hen zijn de eerste weken onwennig, voor jou zal die gewenning er nooit echt komen. Leven in co-ouderschap blijft leven met een relatiebreuk uit het verleden.
Het is uit elkaar gaan met je ex-partner, zonder er echt van verlost te zijn.
Over kinderen zal je altijd moeten blijven praten, terwijl andere ex-partners de deur achter zich dichttrekken en nooit meer van hen iets laten horen.
Co-ouderschap is de enige echte keuze
Co-ouderschap lijkt de ideale keuze na een scheiding. Wat kan je anders doen dan de tijd met je kinderen op een faire manier tussen ouders verdelen? Er zijn koppels die een andere verdelingssleutel hanteren. Daarvoor zou ik zelf nooit opteren.
Het zijn de Disney mama’s en papa’s die in korte tijd zoveel mogelijk met hun kinderen willen doen, hopend dat hun kroost daarmee de ouder-kind relatie in ere wil houden.
De gedachte deed me huiveren. Voor mij is de 50% regel zelfs niet voldoende, maar er moest een eerlijk compromis met mijn ex-vrouw worden gezocht. De kinderen hebben recht om hun beide ouders te zien.
Buiten de weekendregeling heb je ook andere omgangsregelingen zoals 60/40, 70/30 etc.
Een ongelijke verdeling blijkt echter voor ongelijk ouderschap te zorgen.
De tijd dat alleen moeders als belangrijkste schakel in een kinderleven werden aanzien is gelukkig voorbij. Zowel papa als mama hebben een gelijkaardige invloed op het levensproces van een kind. Wanneer één van de twee ontbreekt zal dat een bepaalde invloed hebben.
Kinderen kan je niet verdelen zoals je een inboedel splitst. Wel zijn ze over het algemeen meer flexibel om de uitdaging aan te gaan.
Twee werelden die tegen elkaar opboksen
In theorie is zowel de thuis van mama als die van papa gelijkwaardig. Toch vinden bepaalde co-ouders het nodig om de ene thuis boven de andere te plaatsen, alsof het bij mama of papa leuker moet zijn.
Hoewel het handboek voor perfect co-ouderschap het verbiedt, ben je daar volgens mij altijd een beetje vatbaar voor. Welke ouder wil nu niet dat diens kinderen met graagte naar hem terugkomen?
Toch is het belangrijk om geen concurrentiestrijd tussen ouders te creëren, wat op zich eerder om de ouders dan om de kinderen gaat.
Heb je dat altijd zelf in de hand? Nee, er zijn ouders die hun kinderen zodanig voor zich willen winnen dat het onmogelijk wordt om er niet een beetje in mee te gaan.
Wel zou je de invloed daarvan op kinderen niet mogen onderschatten. Zelfs als je erin slaagt om de kinderen voor je te winnen, zorg je ervoor dat ze de helft van de tijd minder gelukkig zullen zijn.
Positieve affirmatie over de momenten dat je kinderen bij je ex verblijven is nodig om de twee werelden te kunnen verbinden.
Bewaak en respecteer grenzen
Aan elke relatie zijn bepaalde grenzen verbonden. Het is niet omdat je uit elkaar bent dat er niet langer grenzen tussen jou en je ex-partner bestaan. Geen respect opbrengen voor de keuze van je ex brengt jezelf nog meer in problemen.
In het beste geval kan je één of ander dispuut in een overwinning verzilveren. De nasmaak zal echter bitter zijn.
De gynaecoloog van onze kinderen zei iets wat ik nooit ben vergeten:
Na de geboorte van het kind bestaat de kans dat jullie niet bij elkaar blijven. Een ding staat echter vast. Jullie zullen voor de rest van jullie leven ouders blijven.
Als je die woorden begrijpt, zou oorlog voeren met je ex zelfs niet in je gedachten mogen opkomen. Denk altijd aan het belang van het kind. Hoe meer ruzies je kan vermijden, hoe gelukkiger je kinderen zullen zijn.
Om dat te bereiken zul je soms toegevingen moeten doen. Zolang die toegevingen aanvaardbaar blijven, zullen zowel ouders als kinderen winnen. Denk niet uitsluitend volgens jouw zienswijze. Probeer op een empathische manier de andere zijde te begrijpen.
De invloed op het kind is groter dan je denkt
Hoewel kinderen zich goed kunnen aanpassen, hebben ze als nazaat van gescheiden ouders meer kans om later hetzelfde parcours af te leggen. Het leed van de ouders is nauwelijks vergelijkbaar met de gevolgen voor het kind.
We zijn gewoon geraakt dat koppels niet lang bij elkaar blijven. De breuk van de ouders zal echter een blijvende invloed op het verdere leven van het kind uitoefenen.
Kinderen van gescheiden ouders hebben over het algemeen een lager opleidingsniveau, minder inkomen en een grotere kans om psychische problemen zoals depressies en angsten te ontwikkelen.
Als ouder kan je jezelf op de borst slaan over dat de scheiding op een zo goed mogelijke manier is verlopen, maar de langdurige gevolgen worden pas later zichtbaar.
Het draait niet om hoeveel keer je met je kind naar een pretpark gaat of dat jullie wekelijks uiteten. Meer belangrijk is hoeveel keer je klaarstaat om te luisteren, trachtend te begrijpen waar je kind doorgaat. Het aantal knuffels en de geborgenheid die je verschaft zijn van onschatbare waarde.
Het zal nooit meer hetzelfde zijn

Twee ouders die uit elkaar gaan verbreken daarmee ook het oude leven dat ze hebben opgebouwd. Er is een zekere uniekheid aan het oorspronkelijke gezin die je nooit meer zal ervaren.
Vroeger was het vanzelfsprekend dat kinderen bij elke festiviteit aanwezig waren. Kerstmis, Nieuwjaar, Pasen, verjaardagen en andere feestjes moesten nooit zonder kinderen worden gevierd. Dat wordt anders zodra de scheiding is bekrachtigd.
Vanaf dan moet je afspraken maken over dat de kinderen op die momenten wel bij jou kunnen zijn.
De eerste Kerstmis zonder mijn zonen was verschrikkelijk. Het was een moment dat ik vanbinnen wegstierf. Naarmate de jaren volgden, werd ik daar meer aan gewoon, maar echt wennen doet het nooit.
Financieel ga je erop achteruit
Centen zijn niet alles. Geen centen hebben verandert die zienswijze enigszins.
Alleenstaanden hebben het moeilijk, alleenstaande ouders nog moeilijker. Niet alleen emotioneel, maar ook financieel moet je jezelf staande kunnen houden. Je moet de afweging maken tussen meer werken of meer bij je kinderen willen zijn.
Elke kost die je voorheen in twee kon delen komt nu volledig op jou. Belastingtechnisch wordt elk voordeel van de kinderen in twee gesplitst, wat niet per se wil zeggen dat beide ouders een evenredig voordeel zullen ontvangen.
Sommige partners komen de financiële klap van een scheiding nooit te boven.
Je bent niet afgeschreven
Een mislukte relatie betekent niet dat je leven gedaan is. Hoewel te veel partners na een scheiding alleen doorgaan zijn de kansen om iemand te vinden bijzonder groot. Er zijn namelijk meer alleenstaande mama’s en papa’s dan ooit tevoren.
In België blijkt co-ouderschap enorm populair te zijn. Dat is natuurlijk niet abnormaal. Ik koos er zelf ook voor, omdat het volgens mij nog steeds de beste optie vormt. Doordat veel mensen dezelfde keuze maken zijn er heel wat datingprofielen die naar hetzelfde op zoek zijn.
Beschouw jezelf niet als afgeschreven, maar als iemand die de nodige ervaring bezit om van de volgende relatie een succes te maken.
Neem na een scheiding wel je tijd. Onmiddellijk een nieuwe relatie aangaan is sterk af te raden, omdat je met iets nieuw begint, terwijl het oude nog niet is verwerkt.
Een rol aannemen die je niet gewoon bent
Ouderschap onder hetzelfde dak is helemaal iets anders dan apart van elkaar kinderen opvoeden. Je moet als alleenstaande ouder een rol aannemen die je niet gewoon bent.
Het kan een eenzaam gevoel geven wanneer je alles alleen moet beslissen. Tegelijkertijd is het ook bevrijdend. Hoewel jullie als ex-koppel het nog steeds over de opvoedingslijn eens moeten zijn, doe je thuis grotendeels wat je wilt. Niet iedereen kan zich vinden in deze nieuwe functie. Na verloop van tijd wordt je daar echter aan gewoon.
Ik ging ervan uit zelf oplossingen te moeten bedenken als het over de kinderen ging en daardoor ben ik meer zelfstandig geworden. Eten maken, kleren wassen, huiswerk begeleiden, poetsen en koken zijn maar enkele van de vele huishoudelijke taken die je in je schema moet opnemen.
Tijdens de week dat de kinderen hier verblijven neem ik een heel andere rol aan dan in de week dat ze hier niet zijn. Het is drukker, maar het geeft meer voldoening te weten dat ik dit alleen aankan. Als co-ouder sta je nooit stil. Dagen gaan razendsnel en voor je het goed en wel beseft is jouw speciale week met je kinderen alweer voorbij.
Een grotere verbinding met je kinderen

In een gewoon gezin hebben beide ouders een band met de kinderen. De verbinding is echter veel groter als je alleen voor je kinderen moet zorgen. Wanneer ze bij jou zijn, ben jij de enige persoon bij wie ze terechtkunnen.
Dat kan in het begin een grote uitdaging zijn, want in een traditioneel gezin neemt elke ouder een bepaalde rol op. Natuurlijk blijft de andere ouder beschikbaar voor grotere problemen. Daar wordt evenwel minder beroep op gedaan, omdat die ouder niet aanwezig is. Na een tijdje ben je zo gewoon aan het alleenstaand ouderschap alsof het lijkt dat het nooit anders is geweest.
Dat zorgt voor een speciale band die je met niks anders kunt vergelijken. Ik ben er zeker van dat de relatie met mijn kinderen anders was geweest moest mijn partner nooit zijn vertrokken. Alleenstaand ouderschap is dikwijls van grotere waarde, omdat er jarenlang een gevoelsband met de kinderen wordt opgebouwd.
Conclusie
Co-ouderschap is niet alleen kommer en kwel. De beginperiode na een scheiding kan ongemakkelijk aanvoelen. Waar je vroeger op een partner kon rekenen, moet je nu de hele mik mak alleen zien te volbrengen.
Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Co-ouderschap is in weinig opzichten met traditioneel ouderschap te vergelijken. Je kinderen zullen anders worden opgevoed. Ze leven in twee verschillende werelden. De invloed daarvan mag je niet onderschatten.
Je bent met je ex-partner uit elkaar gegaan, maar jullie blijven een leven lang ouders. Wie liever vrede opzoekt dan oorlogen te ontketenen doet niet alleen zichzelf een plezier.
Kinderen die in harmonie van de ene naar de andere zijde worden overgebracht zullen geleidelijk aan de situatie gewoon raken, terwijl vechtende co-ouders voor trauma’s zullen zorgen.
Denk altijd in het belang van het kind. Daar gaat het tenslotte om. De pijn die je voelt zal helen. Dat gebeurt echter niet zo snel dan je zou willen.
Toch ben ik verheugd om een alleenstaande papa te zijn, want het heeft mij als mens doen groeien.
Ik heb nu een sterkere verbinding met mijn kinderen die ik anders nooit had gehad.
Hoofdfoto door Daiga Ellaby
Doneren is geven en doet zoveel meer dan je denkt. Elke euro heeft de kracht om het leven van jou en zoveel anderen te helpen.
Een reactie achterlaten