Leven na de dood is een onderwerp dat ons allemaal bezighoudt. Het is het ijkpunt waarnaartoe we ons willen richten, het doel van ons bestaan, de eindbestemming waar niemand eigenlijk een duidelijk antwoord op kan geven. Gelovigen zijn verzekerd dat ze bij God hun intrek zullen nemen, terwijl voor anderen doodgaan echt wel doodgaan blijft. Wat als ze allebei gelijk hebben of in ieder geval voor een deel? Zou het kunnen dat het moeilijkste vraagstuk van ons bestaan eigenlijk niet zo moeilijk is?
Wat is de dood?
Als ik de evolutie en groei van het leven bekijk ben ik soms het noorden kwijt. Na de geboorte worden we jarenlang groter en sterker, tot we op een bepaalde leeftijd beginnen af te takelen, rijper worden noemt men dat dan. De toekomst van een mens ligt bij het graf, althans volgens het atheïsme. Een sombere, doch simpele verklaring voor deze complexe vraag.
Verschillende visie tussen wetenschap en geloof
Wetenschappers geloven dat de dood een niet omkeerbare toestand betreft, waarbij de levensfuncties van het lichaam stoppen. Wanneer een geneesheer dit constateert verklaart men de mens dood. Vreemd, want een persoon bestaat uit energie. Energie kan men niet doden, noch zelf creëren. Het kan alleen van vorm veranderen. Zoals je weet zijn alle dingen in beweging, ook wij.
Gelovigen daarentegen geloven dat het lichaam sterft, zodat de ziel aan haar volgende avontuur kan beginnen. Als de ziel de missie heeft volbracht, wacht er een mooie beloning in de hemel. Ook dat lijkt niet correct, want zoals we weten kan energie niet sterven, ook niet voor een deel.
De dood is tot op heden een groot mysterie, hoewel beide zijden dit met graagte zullen tegenspreken. Zou het kunnen dat dood zijn eigenlijk niet bestaat?
Waarom gaan we dood?
Een nog moeilijker vraagstuk is waarom we doodgaan. Zowel wetenschappers als gelovigen hebben hier al duizenden jaren moeite mee. In het oog van de wetenschap gaat het om een natuurlijk proces van evolutie, maar het is dan zeker geen eerlijk proces. Als we als mens onder onze evolutie gebukt gaan, kan niemand begrijpen, waarom een baby van drie maanden aan wiegendood sterft.
Hetzelfde voor mijn gelovige broeders en zusters, want hoe kan God datzelfde kind aan wiegendood laten sterven? Het lijkt onlogisch als we als gelovige blijven geloven dat de dood bestaat.
Maar wat bedoel je? Dat de dood bestaat… mensen gaan toch dood, dus waarom zou je er niet in geloven?
Misschien zien we enkel wat we willen zien. Volgens algemene wijsheid stopt het lichaam met werken nadat we doodgaan, maar hoe komt het dan dat onmiddellijk na het overlijden van een persoon de afbraak van het lichaam begint? Dat kan alleen doordat de energie van vorm verandert, m.a.w. we zijn niet dood.
De verandering voelt dood aan
Allemaal leuk en wel, maar als mijn vriend “doodgaat”, is hij weg en kan ik niet meer met hem in verbinding gaan. De dood bestaat misschien niet, maar het voelt wel als doods aan.
Als energie zich omvormt mogen we nog op de kade staan roepen dat iedereen leeft, maar wat gisteren was, is niet meer. De verandering van mijn vriend blijft een gegeven waar ik het moeilijk mee heb. Energie sterft niet, maar mijn vriend is er niet meer. Ik kan hem niet meer waarnemen. Er moet dus afscheid worden genomen van wat was en nu iets anders is.
Hoe voelt het om te sterven?
We sterven niet, maar veranderen. Nu kunnen we ons afvragen of het pijn doet als we die verandering moeten doormaken. Een mens kan op allerhande manieren aan zijn einde komen. We kunnen hier alleen afgaan op wat we ooit hebben waargenomen.
Ernstig ziek zijn is een gevoel dat het dichtst bij de “dood” aanleunt. Men kan dus aan een terminale patiënt vragen hoe het voelt om ziek te zijn, maar zolang deze patiënt niet overleden is, blijft dat een objectief aanvoelen. Er is namelijk nog geen overledene teruggekeerd om hierover wijze uitspraken te doen.
De vraag over hoe sterven aanvoelt zullen we pas kunnen beantwoorden, wanneer we daadwerkelijk aan dat proces worden blootgesteld. We krijgen daarvoor allemaal de kans.
Maakt het uit hoe we doodgaan?
Liefst zo pijnloos mogelijk natuurlijk. Eigenlijk kan de manier van doodgaan niet zo veel betekenis hebben, aangezien iedereen op een andere manier doodgaat. Langs de andere kant kan dit net de reden zijn waarom het bij de één zo en bij de ander op een andere manier gebeurt. Het resultaat blijft in ieder geval precies hetzelfde.
Toch denken gelovigen (en ik weet dat ik hiermee veralgemeen) daar duidelijk anders over. Volgens religieuzen en theologen is hoe we doodgaan uiterst belangrijk.
Als voorbeeld nemen we de dood van een vriend. Bij christenen zal die vriend pas naar de hemel gaan, als hij Jezus Christus voor zijn dood heeft aanvaard. Indien hij dat niet heeft gedaan, gaat hij naar het vagevuur of zelfs rechtstreeks naar de hel. Daar zal een duivel hem in vuur en vlam opwachten. Een schrikwekkende toekomstvisie, waarbij angst een grote factor speelt.
Joden mogen de overledene na zijn dood zelfs niet meer zien, aangezien dit de integriteit van de ziel kan aantasten. Zij stellen volledig vertrouwen in God dat hij de overledene na het doodgaan zal begeleiden. Moslims worden dan weer met het hoofd naar Mekka begraven. Ook zij stellen hun vertrouwen in God, die zij Allah noemen. Volgens hun visie geeft en neemt Allah het leven.
In bijna elke religie is hoe je doodgaat weldegelijk van belang. Zo kan een bepaalde “schande” ervoor zorgen dat men niet volgens religieuze handelingen mag worden begraven.
Wat gebeurt er als je doodgaat?
We weten hoe iemand doodgaat, maar aangezien we de ervaring zelf nog niet hebben meegemaakt, blijft het vooral gissen naar wat er na het stervensproces gebeurt. Zowel de wetenschap als religie zitten hier met de handen in het haar. Men kan nooit precies weten wat er gebeuren zal. Men gaat af op wat onze voorouders veronderstelden en schaven hier en daar wat bij. Toch kan elke ziel te weten komen wat er gebeurt als je doodgaat.
Terug naar de oorsprong
Energie kan niet sterven, slechts vervormen. Waar die energie naartoe gaat is met het blote oog niet waarneembaar, althans niet voor het ongetrainde oog. We komen van een schepper, maar die schepper houdt niet koortsachtig de touwtjes in handen. Elke ziel heeft namelijk een vrije wil, waaraan zelfs de oorsprong niets kan veranderen.
Het is dus aannemelijk dat die vrije wil na het aardse leven blijft voortbestaan, waarmee we onze toekomst in handen blijven houden. Wat als we de keuze krijgen tussen bij de oorsprong te blijven of een volgende ervaring aan te gaan?
We blijven creëren
Tijdens het leven hebben we de vrije keuze om te doen wat we willen. Het leven dat ons gegeven is blijft het fundament voor de toekomst. Met één beslissing kunnen we dat leven compleet omgooien. We zijn creërende wezens, die op basis van ervaringen beslissingen nemen. De kracht om te creëren stopt niet wanneer we sterven. Daarom kan de tussenfase na de dood onwezenlijk aanvoelen. Het is niet verwonderlijk dat een pas gestorvene niet gelooft dat hij dood is. Dat komt omdat we nooit kunnen doodgaan.
Naar de oorsprong terugkeren is vooral niet aangenaam wanneer we dierbaren achterlaten. Misschien staat die connectie een vlotte overgang in de weg. Zou het kunnen dat wat wij geesten noemen, slechts zielen zijn, die moeite ondervinden om door te gaan?
Blijven kiezen
Kiezen is verliezen, zegt men weleens, omdat elke keuze met consequenties gepaard gaat. Als we na de dood in de volledigheid van de Ene willen verblijven, blijven onze gedachten bij het leven op aarde. Indien we voor een nieuw avontuur kiezen, zullen die gedachten hoogstwaarschijnlijk worden vertroebeld. Er zijn natuurlijk wel verhalen over mensen die zich bepaalde zaken uit een vorig leven herinneren, vaak met een niet te ontkennen precisie, maar misschien zijn deze zielen meer bewust of hebben ze hun bewustzijn meer gecultiveerd?
Voor de avonturiers wordt mogelijk een keuze geboden om een nieuw aards leven aan te gaan. Stel je maar eens voor dat je als rijke, arme, gehandicapte, losbollige of ronduit crimineel gestuurde ziel een nieuw leven mag aanvatten. In dat geval krijgt iedereen de kans om zich onder elke mogelijke omstandigheid te ontplooien. Het is de meest logische veronderstelling, aangezien energie ergens naartoe moet vloeien.
Hemel en hel
Zowel hemel als hel zijn plaatsen die ons blijven boeien. We kunnen ons afvragen hoezeer we die plaatsen zelf hebben ontwikkeld. Voor wie het leven bestudeert is de dood geen logische keuze. In een continu evoluerend proces hoort de dood niet thuis. Een hemel waar we langs gouden straten onze dierbaren terugzien, lijkt meer aanlokkelijk, omdat vaarwel zeggen moeilijk blijft. Zolang we beseffen dat de aardse dood niet het einde betekent, blijft de kans bestaan dat we die dierbaren gaan terugzien.
Eigenlijk gaan we allemaal naar onze eigen gecreëerde hemel, want we blijven creërende wezens. Hemel en hel bestaan omdat we die zelf kunnen creëren. Het zullen echter geen constanten blijven, aangezien we in staat zijn om opnieuw te creëren. Volgens het boek conversaties met God deel 3 van Neale Donald Walsch zouden we in het hiernamaals wel onze eigen hemel en hel kunnen creëren, maar zouden we sneller begrijpen dat we onze eigen realiteit hebben geschapen.
Ervaring is de weg naar wijsheid
De keuze om een nieuwe ervaring aan te gaan gaat nooit weg. Zelfs na dit aardse leven kunnen we kiezen om in het dodenrijk (om het toch maar een naam te geven) te blijven, naar hier terug te keren of door van onze individualiteit afstand te doen. We blijven op één of andere manier aan elkaar verbonden, zij het als geheel of als individuen. De enige zekerheid is dat er geen zekerheid is. Wat je nu kiest hoeft je realiteit niet te blijven.
Tijdens dit leven krijgen we daar een voorproefje van, want door keuze kunnen we onze realiteit veranderen. Vandaag zijn we arm, doch kunnen we met aanpassingen een rijker leven tegemoet gaan. Vandaag kunnen we ziek zijn, maar we hebben een keuze om de ziekte tegen te gaan, ook al beseffen we dat niet altijd. Het bewustzijn (de ziel) kiest, zelfs al lijkt de uitkomst onmogelijk.
Gaandeweg mogen we veronderstellen dat er wijsheid wordt ontwikkeld, zodat we steeds betere keuzes gaan maken.
Wat is dan het einddoel?
Moet er een einddoel zijn? Begin en einde zijn slechts menselijke begrippen, die ons beperkingen opleggen. Misschien moet het spel nooit worden beëindigd, want dat zou de ervaring in de weg staan.
Liefde blijft de basis van die ervaring. Slechte keuzes worden niet afgestraft, maar vormen een weg voor een andere mogelijkheid. Liefde zal die keuze nooit in de weg staan. Een einddoel is er niet, omdat het leven op zich een bestemming is.
Ik denk dat we niet mogen onderschatten hoeveel ervan ons gehouden wordt. In dit leven is het soms moeilijk om die liefde te bevatten wanneer een partner overlijdt of wanneer je huis door een overstroming wordt verwoest. Dat komt voort omdat onze verlangens niet worden ingewilligd. Zijn we in staat die verlangens te overstijgen?
Conclusie
De dood blijft een mysterieus gebeuren omdat we niet goed begrijpen wat er precies gebeurt wanneer we sterven. Wetenschappelijk gezien is doodgaan geen mogelijkheid, aangezien energie blijft bestaan en aldus enkel van vorm kan veranderen.
Religie heeft aan doodgaan een eigen verhaal gebreid, waarin mogelijk bepaalde waarheden kunnen huizen. Hoe het stervensproces aanvoelt, zullen we pas op het moment zelf kunnen ervaren. Men kan zich wel een beeld scheppen door de ervaringen van anderen.
Na het aardse leven zullen we naar de oorsprong terugkeren. Sommigen noemen dat God, anderen het universum. Door de evolutie gestuurd, mogen we met grote zekerheid aannemen dat het leven niet stopt, wanneer het lichaam aan het ontbindingsproces begint.
Keuze zal onderdeel van ons zijn blijven uitmaken. Door die keuze kan een volgende ervaring van start gaan. Het beeld van hemel en hel kunnen door de ziel worden gecreëerd, maar kunnen nooit het einddoel vormen.
De enige zekerheid die we hebben is dat het leven niet stopt, omdat we als onderdeel van iets groter blijven bestaan. Begin en einde zijn slechts begrippen van een relatieve wereld. We mogen dus op beide oren slapen, want doodgaan doen we eigenlijk nooit.
Hoofdfoto van Karin Henseler via Pixabay
Doneren is geven en doet zoveel meer dan je denkt. Elke euro heeft de kracht om het leven van jou en zoveel anderen te helpen.
Een reactie achterlaten