Transparantiebeleid: Dit artikel kan affiliate links bevatten. Als u op één van deze links klikt kan robbydeletter.com een commissie krijgen, zonder dat het u iets meer kost. Op deze manier kan u mij steunen, zodat ik gratis advies kan blijven geven.
Iedereen wacht op iets in het leven. Het verlangen van de mens zoekt steeds naar meer. Wachten gaat tot het niet meer gaat. Op een bepaald moment heb je er genoeg van. Waarom duurt het bij jou langer dan bij anderen? Het is niet makkelijk om te blijven doorzetten als wachten niet lijkt te werken, want wat doe je als alles hetzelfde blijft, als morgen niet meer dan vandaag te bieden heeft? Moet je gewoon blijven volhouden of kan je iets doen om het wachten te bespoedigen?
Waarom wachten?
Het leven biedt ontzettend veel mogelijkheden. Vanaf onze geboorte krijgen we de kans om die mogelijkheden in de praktijk om te zetten. Dat doen de meeste mensen ook. Spijtig genoeg krijgen we niet allemaal dezelfde basis. Wat het ene kind met de paplepel meekrijgt, daarop moet het andere kind een leven lang wachten. Het lijkt oneerlijk wanneer je niet in de juiste wieg geboren wordt, maar is dat wel zo?
Misschien moeten we verheugd zijn als we niet in een rijkelijk milieu worden opgegroeid, want dan kunnen we meer verlangens doen uitkomen. Waarom is het dat bepaalde mensen vanzelf kinderen kunnen krijgen en anderen niet? Hoe komt het dat de ene in een rijk gezin geboren wordt en de andere voor elke euro hard moet werken? Waarom krijgen zangers een fantastische stem en de rest niet?
Het doet ons bij de vraag belanden waarom we eigenlijk moeten wachten. Sommige mensen moeten dit niet doen, voor hen komt het vanzelf. Wil dat zeggen dat God ons minder graag ziet? Dat wij harder moeten knokken om hetzelfde resultaat te behalen? Of zit er een reden achter het wachten? Een reden die we niet onmiddellijk kunnen zien.
Wachten doet ons nadenken
Als je alles onmiddellijk krijgt, besef je niet de waarde van wat je hebt. Voor wie huizen met de vleet kan kopen is het niet bijzonder wanneer een nieuwe woning wordt binnengerijfd. Dat is anders voor de arbeider die 30 jaar moet werken om zijn eerste huis af te betalen. Nu kunnen we zeggen dat de grootgrondbezitter meer geluk heeft gehad, maar dat geluk heeft hem niet gevormd, want het kwam vanzelf.
De man die 30 jaar op zijn huis moet wachten heeft veel watertjes doorzwommen. In die 30 jaar heeft hij zijn werk een paar keer verloren, is zijn vrouw van hem weggegaan, heeft hij zijn beide ouders moeten afgeven en heeft men kanker ontdekt. Onze grootgrondbezitter heeft gedurende die 30 jaar zijn vermogen kunnen vertienvoudigen, terwijl zijn vrouw nog steeds bij hem is, beide ouders nog leven en waarbij zijn laatste medische check-up hem zo gezond als een vis heeft verklaard.
De arbeider heeft verschillende periodes gehad waarbij het leek alsof het leven even stilstond. Niet altijd wist hij precies wat hij moest doen. Hij zocht naar hulp, maar vond die niet altijd. Hij wachtte vele dagen en nachten tot zijn droom van dat huis te bezitten zou uitkomen. Uiteindelijk is die droom uitgekomen, maar wel met een prijs, want hij is ziek en het is nog maar de vraag of hij de kanker zal overwinnen…
Stilstaan is niet achteruitgaan
Wanneer jij je leven met dat van iemand anders vergelijkt, krijg je niet altijd een warm gevoel vanbinnen. Je hebt misschien harder moeten werken om hetzelfde resultaat te behalen of misschien komen jouw dromen niet uit, terwijl je vriend reeds alles heeft verwezenlijkt. Waarom moet jij wachten, stilstaan, want wachten is toch achteruitgaan?
Als ik iets in mijn leven heb geleerd is het wel dat wachten zijn doel niet voorbijschiet. Natuurlijk is het moeilijk om positief te blijven wanneer een verlangen niet wordt ingelost. Je kunt het wel willen, maar daarvoor krijg je het nog niet.
Mijn verhaal
Toen ik op mijn zeventien jaar van huis wegging om in een studio te gaan wonen, begon ik met een serieuze achterstand. Ik ging werken in een fabriek dat zich specialiseerde in de waterdichtheid van daken. Tussen de geur van bitumen en asfalt zag ik het leven voor mijn ogen voorbijgaan. Ik had grappige collega’s die hun humor opnieuw moesten heruitvinden, om zich van de realiteit te kunnen ontdoen. In een fabriek wordt er hard gewerkt en veel gelachen. Het is een plaats waar dromen niet lijken uit te komen, een wachtplek voor zielen die graag een ander leven hadden willen leiden.
Ik wist op jonge leeftijd één ding zeker. Hier ga ik geen 40 jaar blijven, want voordat die 40 jaar voorbij zijn, ben ik vanbinnen dood. Ik wilde niet het leven dat zoveel mensen leefden. Collega’s en vrienden kochten een huis, trouwden en kregen kinderen. Ze maakten zichzelf wijs dat ze daarmee gelukkig werden, al kon niemand de zielloosheid van hun blikken ontkennen.
Op de avondschool leerde ik hoe je een bedrijf moest runnen, hoe een boekhouding in elkaar stak, hoe je meer kon worden als je een risico durfde nemen. Dat risico nam ik door een fotografiezaak over te nemen op het slechtst mogelijke moment. Na enkele jaren van hard werken, terwijl mijn eerste zoon werd geboren, moest ik de handdoek in de ring gooien. Het bedrijf dat ik overnam was reeds dood voordat ik ermee aan de slag ging. Het heeft 10 jaar geduurd om die schuldenlast te verteren. Toegegeven waren er momenten dat ik het niet meer zag zitten, want ondertussen moest ik een scheiding doormaken en werd ik plotsklaps tot alleenstaande papa gevormd.
Het pad waarvoor ik niet had gekozen
Ik had nooit gedacht dat mijn zaak zou mislukken en ik had nooit gedacht dat het woord “gescheiden” op mijn identiteitskaart zou prijken. Het pad dat ik niet gekozen had volbracht zich vanzelf en zo gaat het dikwijls in het leven. Ik hoopte op een leven dat toen voor mij nog niet was bestemd. Het was het leven dat ik bij anderen zag. Iedereen moet echter zijn eigen weg gaan en hoewel die niet altijd gemakkelijk is, helpt het om dat in te zien.
We willen allemaal slim, mooi en rijk zijn. Naar wat we niet hebben meegekregen, blijven we op zoek gaan. Iedereen heeft een droom in zijn hart, een droom die kan bloeien of kan doodgaan. Ondanks de moeilijke omstandigheden koos ik om niet op te geven, want dan was ik op voorhand verloren. 10 jaar wachten om opnieuw te beginnen leven is lang. Ik droomde over wat tijdens die 10 jaar niet mogelijk was, waardoor ik depressieve gevoelens begon te kweken.
Ik gaf niet op, maar gelukkig was ik niet. Tijdens mijn opleiding theologie leerde ik meer dankbaar worden voor het moment dat ons reeds gegeven is. Ik zou altijd nieuwe dingen willen, maar wat als ik nooit zou kunnen genieten van wat ik reeds had? Voor de moderne mens is het moeilijk om gelukkig te zijn met wat hij heeft. Toch is het één van de grootste uitdagingen die de mensheid bedreigt.
De moeilijke momenten van het wachten
God heeft mij nooit verlaten, ik Hem daarentegen wel. Er waren momenten wanneer ik nauwelijks energie aan God heb besteed. Ironisch genoeg waren dit de momenten waarbij alles goed ging. Geen wonder dat we uitdagingen te verduren krijgen. Moeilijke momenten ontdekken we allemaal en meestal komen ze niet alleen. Wie reeds een aardig leven volbracht heeft kan zich daarbij wel iets voorstellen.
Ik was degene die naar God zocht wanneer het moeilijk was. Het was pas dan dat ik kon toegeven dat ik het zelf niet meer kon oplossen. Je kent het wel. Je wacht en wacht en wacht… en er komt niks. Het verlangen van mijn hart was groter dan wat ik kon zien. Steeds weer leek elke dag op de vorige tot ik de realiteit naast mij begon op te merken. Ik had niet alleen een inkomen, een appartement en twee fantastische kinderen. Nee, de wereld lag aan mijn voeten en ik was er blind voor.
De natuur, de zon, de vogels die mijn terras kwamen opfleuren, de bezoeken aan vrienden en familie, de hulpvaardigheid van vreemden enz. Ik dacht niets te hebben en eigenlijk had ik alles. Tijdens momenten van wachten begin je te beseffen wat er is en niet zozeer wat je nodig hebt. Uiteraard gaan daar heel wat frustraties aan vooraf. Waarom kan ik dat niet hebben, God? Wat heb ik misdaan om zo’n leven te leven? Waarom moet dit altijd met mij gebeuren?
Hoe alles plots kan veranderen
Er komt een tijd wanneer het wachten zijn vruchten heeft opgeleverd. Vanaf dat moment gebeurt alles vliegensvlug. Zo ontmoette ik een prachtige vrouw na mijn scheiding, ging mijn financiële situatie erop vooruit en werd ik op professioneel vlak geholpen.
God lijkt veelal stil te zijn in ons leven, maar dat is natuurlijk niet zo. Het zijn vooral wij die Hem niet willen horen. Wanneer we God eindelijk laten spreken, hou je niet voor mogelijk wat dit met je leven kan doen. De ene dag denk je dat er voor jou geen kansen meer te rapen vallen en de andere dag komen je grootste dromen uit. Kan je blijven wachten tot de belofte uitkomt?
Wachten is niet niks doen
Wachten heeft een bedoeling, al zie je dat tijdens de wachttijd dikwijls niet in. Sommige mensen denken dat ze niks moeten doen en dat het allemaal vanzelf goed zal komen.
Op zich is dat een mooi gebaar. Vertrouwen wanneer je niks kan zien is moeilijk. Toch is de wachttijd niet gekomen om jou te laten rusten. Er wordt actie van jou verwacht, actie die dromen in beweging kan zetten. Zo zou ik nog steeds alleen zijn geweest als ik niet naar een nieuwe partner op zoek was gegaan. Mijn financiële situatie zou nog even benard zijn, wanneer ik niet de regels van de rijken had opgevolgd en mijn kinderen zouden op een andere manier naar mij kijken, als ik hen niet op de eerste plaats had gesteld.
Het zijn kleine acties die je leven kunnen veranderen. Denk dus niet dat niks doen de oplossing is. Doe wat je kunt en probeer je grenzen te verleggen. Dromen beginnen te leven wanneer je ze tot werkelijkheid roept. Geloof dat het kan, geloof dat jij de kracht bezit om te creëren wat je wilt.
Een nieuwe toekomst maak je zelf
Ik besefte vroeger niet dat ik een creator was. Er waren tijden dat ik het geloof van een mosterdzaadje niet bezat. Als alles zwart is, lijkt het moeilijk om nog licht te kunnen zien. Soms trapt een mens in de val van het negatieve. Er zal nooit niks veranderen, zeggen we dan en gelijk hebben we. Als je gelooft dat er niks kan veranderen, zal er daadwerkelijk niks veranderen.
Een nieuwe toekomst begint wanneer je vertrouwen hebt in wat je nog niet kan zien. Elke kleine stap voorwaarts is een stap dichter naar je doel. Blijf die kleine stapjes zetten, want ze zijn belangrijk. Je denkt misschien dat kleine veranderingen geen wezenlijke verschillen kunnen teweegbrengen, maar dan ben je verkeerd.
Een betere morgen begint vandaag! Laat je niet leiden door omstandigheden, want die zullen er altijd zijn. Creëer een weg, waar nog geen weg te vinden is.
Blindeloos doorzettingsvermogen
Doorzetten moet een automatisme worden. Geef niet op wanneer moeilijke momenten zich aanbieden. Ik kan je verzekeren dat schimmige periodes je gedachten kunnen beïnvloeden. Als je geen visie, geen liefde en geen geld hebt zie je alleen het negatieve en die gevoelens kunnen je dwarsbomen. Als je niks kan zien, zet dan door, ook al begrijp je niet waarom.
Het is blindeloos doorzettingsvermogen dat succes in de hand werkt. Alles kan mislopen… geloof me… het kan. Toch is de strijd niet gestreden als je besluit om te blijven doorgaan. Ga door tegen alle verwachtingen in en je zult uiteindelijk zegevieren. Het leven kan maar zoveel keer tegenwerken. Op een bepaalde dag zal het jouw dromen niet langer in de weg staan. Het zal de dag van besef zijn, want op die dag is je groei het meest duidelijk.
M.J. Ryan schreef een geweldig boek over wachten. Hierdoor ontdek je vreugde in een drukke wereld. Geduld heeft meer voordelen dan we zouden durven denken. Dit boek herbergt een schat aan wijsheid, waardoor je opnieuw vervulling in het moment kan vinden.
Conclusie
Wachten is moeilijk. Het is blijven doorzetten, ook al ziet morgen er precies hetzelfde als vandaag uit. Sommige mensen krijgen alles mee, terwijl jij hard kan knokken. Is er een reden waarom jij moet wachten en wat kan die reden zijn?
Wie alles onmiddellijk in de schoot krijgt geworpen, beseft niet de waarde van wat gegeven is. Wachten lijkt op achteruitgaan, maar dat is het niet. Het is moeilijk wanneer verlangens niet uitkomen. Je wacht en wacht en wacht tot het voelt alsof je geen seconde langer kan wachten.
Ik vertelde mijn verhaal van hoe ik op zeventienjarige leeftijd aan mijn leven begon. Een leven met veel verwachtingen, maar dat anders uitliep dan ik had gehoopt. Ik beging een pad dat ik niet had gekozen, waarbij het ene moeilijke moment het andere leek op te volgen. Toch is alles plots veranderd, alleen niet volgens de tijdlijn die ik oorspronkelijk in gedachten had. Wachten voor mij was niet niks doen. Het was blijven geloven, zonder resultaat te zien.
Een nieuwe toekomst begint wanneer je gelooft dat het anders kan, wanneer de tegenslagen van het leven op jou geen vat meer hebben, wanneer blindelings doorzettingsvermogen besluit om niet op te geven. Er komt namelijk een dag dat het beter wordt en die dag zal alles veranderen.
Hoe beleef jij het wachten? Laat hieronder gerust een reactie na.
Foto door Quốc Bảo
Een reactie achterlaten