Transparantiebeleid: Dit artikel kan affiliate links bevatten. Als u op één van deze links klikt kan robbydeletter.com een commissie krijgen, zonder dat het u iets meer kost. Op deze manier kan u mij steunen, zodat ik gratis advies kan blijven geven.
Het was me het jaartje wel. Toen Rusland Oekraïne binnenviel en daarmee wereldwijd de prijzen van gas en elektriciteit de hoogte injoeg, zag ik met lede ogen aan, hoe ik iedere maand meer voor mijn energieconsumptie moest betalen. Het was voor onze generatie een ongeziene gebeurtenis, die veel mensen de schrik op het lijf joeg. Ik was daar niet anders in. Maandenlang maakte ik me druk om de stijgende energieprijzen, maandenlang vroeg ik me af hoe ik alles zou betalen. Met mij veel anderen die een jaar na de crisis een hoger dan verwachte eindafrekening in de bus kregen. Ik was er zeker van, voor zulke hoge bedragen had ik geen oplossing en toch… om één of andere reden werd het niet zo erg dan gevreesd.
Besparen op energie
Politici kwamen iedere dag in de media vertellen hoe wij als modale Belgen meer moesten besparen van ons al niet zo riant loon. Energieprijzen verdubbelden, waardoor we verplicht onze maandelijkse bijdragen moesten opkrikken. Op een bepaald moment kreeg ik om de paar weken een nieuw voorstel, want zelfs energieleveranciers knepen de billen tegen elkaar, door de ongezien grote kost die ze zelf moesten ophoesten. In kranten verschenen buitenproportionele voorschotten voor gas en elektriciteit, waardoor Jan en Eva om de hoek – die tot het uiterste voor hun nieuwe huis hadden geleend – snel in de problemen kwamen.
Overal waar je kwam, van winkel, werk, ja zelfs in de kerk sprak iedereen zich uit over hoe slecht we er als Belgenland voorstonden. Onze kerncentrales zijn niet bepaald van de nieuwste generatie, noch hebben we blijkbaar de expertise in huis om ze vlekkeloos te laten draaien. Het inflatoire spook rees naar ongekende hoogten, waardoor vrijwel alles duurder werd. Gelukkig stegen de lonen, uitkeringen en pensioenen wat mee, al kon geen enkele verhoging de inflatie bijbenen. De rente ontwaakte uit zijn lange winterslaap en dat had zijn impact op de economie.
Na corona dachten we alles gezien te hebben, maar daar stak de oorlog een stokje voor. Keiharde beelden van menselijke slachtoffers gingen de wereld rond en wij konden alleen maar aan onze eindafrekening denken. Nou ja, we zijn Belgen, vredelievend en al, maar als ze aan onze centen zitten en als we daarvoor kou moeten lijden, keren we snel naar onze eigen problematiek terug. We denken wereldburgers te zijn, tot onze nabije wereld ineens veranderd. Besparen, besparen en nog eens besparen.
Ginder oorlog, hier niet zonder effect
Het leken vooroorlogse toestanden toen mensen de thermostaat op het allerlaagste peil draaiden en met een deken over hun lichaam gingen Netflixen. Collega’s en vrienden met energiezuinige woningen schepten op, over hoe goed ze zich voor deze crisis hadden voorbereid. Die warmtepomp en zonnepanelen zouden nu weleens een zeer mooi rendement kunnen opleveren. Ik was blij voor hen, maar zelf had ik daar niet veel aan in een huurappartement, dat volledig op elektrische kachels was aangewezen en waar de koude lucht door de vensters blies.
Ik zocht naar alternatieven, hield het vooral warm in mijn weken met de kinderen en probeerde waar nodig de thermostaat naar rechts te draaien. Achteraf gezien liet ik mij tot ongenoegen van mijn toenmalige wederhelft door de situatie meeslepen. Zij zei dat de crisis niet kon blijven duren en dat God altijd met een oplossing voor zijn mensenkinderen kwam.
De langverwachte eindafrekening
Gelijk had ze, want toen ik op zondag mijn eindafrekening elektriciteit per mail kreeg moest ik even slikken. Doe nou toch open man, het verdict is gekend. Na wat twijfelen kon ik mezelf ervan overtuigen de mail te openen. Het was hier stil, maar het werd nog stiller. Ik scrolde naar het resultaat van mijn jaar aan besparing, zoekend naar hoeveel ik zou moeten opleggen. Tot mijn grote verbazing moet ik helemaal niet betalen, maar heb ik een openstaand tegoed van 1720,68€.
Ik voelde dankbaarheid vanbinnen, want niet alleen was de eindafrekening op een zondag verstuurd, maar kreeg ik een enorme som teruggestort. Van een klein mirakel gesproken.
Wie op God vertrouwt komt in niets tekort, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn vertrouwen in een goede afloop soms was kwijtgeraakt. Hij en zij hadden gelijk, waardoor ik weeral iets heb bijgeleerd. Ik ben nog een leek als het op deze dingen aankomt, maar ik kreeg het afgelopen jaar een wijze les, waarvoor ik dankbaar ben. Bedankt G, bedankt T.
Een reactie achterlaten